de zon op de berg uit roman de Witte Dominicaan

Rust, niet stilstand, niet niets-doen, het is slechts in de zon op de berg. Zij staat stil en alles draait om haar. Reeds haar voorbode, het morgenrood, straalt eeuwigheid uit. Daarom ben jij niet moe geworden, toen je de berg hebt beklommen. Hij die de zon ziet, wil alleen nog de eeuwigheid. Hij is verloren voor het wandelen. Zij zijn de kerkheiligen. Wanneer een heilige overgaat, zijn de wereld en ook het andere voor hem verloren.; zij zijn zonder hem achtergebleven. Dus wandel, steek lantaarns aan, totdat de zon vanzelf komt!

Gustav Meyrink

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE