de ketting uit roman de Witte Dominicaan

De meester die ge de witte dominicaan noemt, heeft u alle zonden vergeven, ook de toekomstige, want hij wist hoe alles zou komen. Hij is de toekomende grote kruin uit de oorsprong - uit de grote wortel. Hij is de tuin, gij en ik en de aan ons gelijken zijn de bomen die daarin groeien. Hij is de grote reiziger en wij zijn de kleine. Hij stijgt uit de eeuwigheid op in de oneindigheid; wij trekken uit de oneindigheid op naar de eeuwigheid. Die de grenslijn is over gegaan, is een schakel in een ketting geworden, een ketting gevormd uit onzichtbare handen die elkaar nooit meer loslaten tot aan het einde der dagen.

Hij behoort voortaan tot een gemeenschap waarin iedereen een slechts voor hem bestemde zendingsopdracht heeft. Er zijn er daarin zelfs geen twee die aan elkaar gelijk zijn, zoals ook onder de mensendieren der aarde geen twee zijn die hetzelfde noodlot hebben. De geest van deze gemeenschap doordringt onze ganse aarde; hij is altijd in haar alomtegenwoordig, hij is de levensgeest in de grote vlierboom. Uit hem zijn de godsdiensten van alle tijden en van alle volkeren ontsproten. Zij veranderen, maar hij verandert nooit. Hij die een kruin is geworden en de oerwortel bewust in zich draagt, die treedt bewust deze gemeenschap binnen.

Gustav Meyrink