het Levensboek uit roman de Witte Dominicaan

Zoals een mens de betekenis van een boek niet kan begrijpen als hij het slechts in de hand houdt of alleen de bladzijden omslaat zonder ze te lezen, zo brengt hem het verloop van zijn levenslot geen winst als hij de betekenis ervan niet begrijpt; de gebeurtenissen volgen elkaar op als de bladen van een boek die de dood omslaat; hij weet het: ze verschijnen en gaan voorbij en met het laatste is het boek uit. Hij weet niet eens, dat het opnieuw wordt opengeslagen, altijd opnieuw, totdat hij eindelijk leert lezen. En zolang hij dat niet kan, is het leven voor hem niets dan een waardeloos spel, een mengsel van vreugde en leed. Als hij echter eindelijk de levende taal daarin begint te begrijpen, dan slaat zijn Geest de ogen op en vangt hij aan te ademen en mee te lezen. Hij die aan het omslaan van de bladen, aan het enkele komen en gaan van de bladzijden geen aandacht schenkt, zich daarover niet verheugt of erover huilt en als een opmerkzame lezer met ingespannen aandacht woord voor woord tracht te verstaan, voor hem wordt spoedig een boek opengeslagen waarin een hoger lot staat opgetekend. Dat is de enige weg om aan de gevangenis van het fatum te ontkomen.

Gustav Meyrink