onbeschut zijn

Ik denk aan de momenten waarop
ik tot leven kom,
en de momenten dat ik dood ben.
Ik peins over het uiterlijk dat ik aanneem
in momenten van levendigheid,
en in tijden waarin ik dood ben.

Het leven verafschuwt zekerheid:
want het leven betekent risico's nemen,
jezelf blootstellen aan gevaar,
zelfs aan de dood.
Jezus zegt dat zij die veilig willen zijn hun leven
zullen verliezen;
zij die bereid zijn hun leven te verliezen zullen
het behouden.

Ik denk aan de momenten
waarop ik een risico durfde te nemen,
het risico om fouten te maken,
om een mislukkeling
en een dwaas te zijn,
die door anderen bekritiseerd wordt,
toen ik riskeerde gekwetst te worden
en anderen pijn te bezorgen.
Ik leefde!

Het leven is voor de gokker.
De lafaard sterft.
Het leven is het niet eens met mijn opvatting
over wat goed en slecht is:
dit is goed en moet je nastreven;
dat is slecht en moet vermeden worden.
Van de Boom van Goed en Kwaad eten
is uit het paradijs vallen.
Ik moet leren alles te accepteren.
wat het leven ook brengt:
genot en pijn, verdriet en vreugde.
want als ik me afsluit voor pijn
sterft mijn vermogen tot genot
-dan verhard ik
en onderdruk wat ik beschouw
als onaangenaam en onwenselijk,
en in die hardheid,
die onderdrukking,
zit rigiditeit en dood.

Dus besluit ik in zijn hele omvang
de ervaring van het nu te proeven,
en geen ervaring goed of slecht te noemen.
De ervaringen die ik vrees
daar denk ik aan,
en, zover het in mijn macht ligt,
laat ik ze komen
en verzet ik me er niet meer tegen.

Het leven gaat hand in hand met verandering.
Wat niet verandert is dood.
Ik denk aan mensen die fossielen zijn.
Ik denk aan momenten dat
ik in een fossiel veranderde:
niets dat veranderde,
niets dat nieuw was,
dezelfde versleten ideeën
en gedragspatronen,
dezelfde mentaliteit, neurosen,
gewoonten, vooroordelen.

Dode mensen hebben een
ingeboren angst voor verandering.
Welke veranderingen hebben er
de afgelopen zes maanden
in mij plaatsgevonden?
Welke veranderingen zullen er vandaag zijn?

Ik beëindig deze oefening
door naar de natuur om me heen te kijken:
zo buigzaam,
zo vloeiend,
zo breekbaar,
onzeker,
blootgesteld aan de dood
en, zo levend!


Anthony de Mello