over afhankelijkheid

Is het mogelijk een leven te leiden waarin je zo totaal alleen bent dat je van niemand afhankelijk bent?
Wat houdt het in om psychisch van een ander afhankelijk te zijn, emotioneel? Dat wil zeggen dat je voor je geluk afhankelijk bent van een ander mens.
Denk daar eens over na. Want met die afhankelijkheid is de volgende stap - of je je die nu bewust bent of niet - dat je van andere mensen eist dat ze aan je geluk bijdragen. Dan komt de volgende stap: angst voor verlies, angst voor vervreemding, angst voor afwijzing, wederzijdse manipulatie.

Echte liefde doet angst verdwijnen. Waar sprake is van liefde, zijn geen eisen, geen verwachtingen, geen afhankelijkheid. Ik verlang niet dat je mij gelukkig maakt, mijn geluk schuilt niet in jou. Als je mij verlaat, zal ik niet aan zelfmedelijden ten prooi vallen. Ik geniet enorm van je gezelschap, maar ik klamp me er niet aan je vast.
Ik geniet ervan op een 'niet-klevende' basis.

Waar ik echt van geniet, is niet jij; het is iets wat groter is dan jij en ik samen. Het is iets wat ik heb ontdekt, een soort symfonie, een soort orkest dat een bepaalde melodie speelt als je er bent, maar als je weggaat, houdt het niet op met spelen. Als ik iemand anders ontmoet, speelt het een andere melodie, die ook erg mooi is. En als ik alleen ben, blijft het spelen. Het repertoire is enorm en het orkest houdt nooit op met spelen.
Dat is wat wakker worden inhoudt.


Anthony de Mello

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS