de levenszee
De levenszee.
Een zee van leven van allerlei soort en aard.
Voor sommigen is het moeilijk het hoofd boven water te houden.
Er zijn er die dreigen kopje onder te gaan.
Maar juist dan pakken twee zachte liefdevolle handen hen net op tijd vast, en trekken hen omhoog.
Handen van een vriend of vriendin.
Handen als symbool van een lichtje dat ineens van binnen begint te schijnen.
Helaas komt het vaak voor dat er geen handen zijn.
Of ze zijn er wel, maar worden niet gezien, ervaren.
Anderen dachten op een groot sterk schip te zitten.
Maar ineens komt er een gat in de bodem.
Ze zien er geen gat meer in.
Ze worden overspoeld door emoties, komen in een draaikolk van negativiteit.
Ze worden in de diepste diepte gezogen.
Steunend op een stuk hout, dobberen ze machteloos rond.
Ze zijn nu overgeleverd aan de stroming van de zee.
En juist dan.........
Een boot komt voorbij.
Ze mogen aan boord.
Of ze spoelen aan op een eiland van rust.
Hier kunnen ze langzaam een nieuw schip bouwen.
Na enige tijd kunnen ze dan me hernieuwd vertrouwen de zee weer op.
En zo drijven we met z'n allen op deze oneindige levenszee.
Grote passagiersschepen, vrachtboten, speedboten, zeilboten.
Jachten, sleepboten, vlotten, mensen vastgeklampt aan een stuk hout.
Allemaal uitreikend, verlangend naar geluk, vervulling vindend, zoekend, in de wereld.
Maar uiteindelijk zal dit geluk nooit buiten ons zelf gevonden kunnen worden.
Er zal dan altijd een afhankelijkheid blijven, en waar je afhankelijk van bent kan weggenomen worden, weggeslagen, weggerukt.
Diep binnenin is een Vonkje dat van niets afhankelijk is.
Dit leeft in het hart en wil slechts ervaren worden en van daaruit groeien.
Dit kan uiteindelijk een innerlijk richtsnoer worden waar je jezelf vol vertrouwen aan kunt over geven.
Als je ten diepste doorvoelt, ervaren hebt, dat buiten jezelf geen onaantastbaar geluk te vinden is, dan kan de omkeer plaats vinden.
Dan hoef je eigenlijk niet zoveel meer te doen.
Je hoeft slechts een zeil te maken.
Een zeil bestaand uit vertrouwen, overgave, en meer en meer het levende Weten.
Dan zal de Liefde die niet van deze wereld is kunnen overnemen.
De Goddelijke wind zal je voortstuwen of stil laten liggen, afhankelijk van wat nodig is.
Het schip waarop je dan zult varen, zal uiteindelijk door niets of niemand meer tot zinken gebracht kunnen worden.
Kagib
Een zee van leven van allerlei soort en aard.
Voor sommigen is het moeilijk het hoofd boven water te houden.
Er zijn er die dreigen kopje onder te gaan.
Maar juist dan pakken twee zachte liefdevolle handen hen net op tijd vast, en trekken hen omhoog.
Handen van een vriend of vriendin.
Handen als symbool van een lichtje dat ineens van binnen begint te schijnen.
Helaas komt het vaak voor dat er geen handen zijn.
Of ze zijn er wel, maar worden niet gezien, ervaren.
Anderen dachten op een groot sterk schip te zitten.
Maar ineens komt er een gat in de bodem.
Ze zien er geen gat meer in.
Ze worden overspoeld door emoties, komen in een draaikolk van negativiteit.
Ze worden in de diepste diepte gezogen.
Steunend op een stuk hout, dobberen ze machteloos rond.
Ze zijn nu overgeleverd aan de stroming van de zee.
En juist dan.........
Een boot komt voorbij.
Ze mogen aan boord.
Of ze spoelen aan op een eiland van rust.
Hier kunnen ze langzaam een nieuw schip bouwen.
Na enige tijd kunnen ze dan me hernieuwd vertrouwen de zee weer op.
En zo drijven we met z'n allen op deze oneindige levenszee.
Grote passagiersschepen, vrachtboten, speedboten, zeilboten.
Jachten, sleepboten, vlotten, mensen vastgeklampt aan een stuk hout.
Allemaal uitreikend, verlangend naar geluk, vervulling vindend, zoekend, in de wereld.
Maar uiteindelijk zal dit geluk nooit buiten ons zelf gevonden kunnen worden.
Er zal dan altijd een afhankelijkheid blijven, en waar je afhankelijk van bent kan weggenomen worden, weggeslagen, weggerukt.
Diep binnenin is een Vonkje dat van niets afhankelijk is.
Dit leeft in het hart en wil slechts ervaren worden en van daaruit groeien.
Dit kan uiteindelijk een innerlijk richtsnoer worden waar je jezelf vol vertrouwen aan kunt over geven.
Als je ten diepste doorvoelt, ervaren hebt, dat buiten jezelf geen onaantastbaar geluk te vinden is, dan kan de omkeer plaats vinden.
Dan hoef je eigenlijk niet zoveel meer te doen.
Je hoeft slechts een zeil te maken.
Een zeil bestaand uit vertrouwen, overgave, en meer en meer het levende Weten.
Dan zal de Liefde die niet van deze wereld is kunnen overnemen.
De Goddelijke wind zal je voortstuwen of stil laten liggen, afhankelijk van wat nodig is.
Het schip waarop je dan zult varen, zal uiteindelijk door niets of niemand meer tot zinken gebracht kunnen worden.
Kagib
Reacties