de lengte van het pad

Naar de tijd gemeten mag de weg de weg tot God een geheel leven beslaan of slechts een ogenblik, ruimtelijk gezien is zij korter dan welke weg ook in de uiterlijke wereld, want zij voert ons tot in de allernaaste nabijheid, binnenwaarts, door ons eigen hart tot ons zelf en door ons zelf tot het Al-zelf. Iedere schrede in de eigen ziel is een schrede tot de realisatie van de werkelijkheid en werkzaamheid Gods in ons, en tot de zekerheid dat ziele-oergrond en wereld-oergrond één zijn. Doch gelijktijdig voert ons pad toch ook midden door het leven van alledag tot in de diepte des levens - ter verandering en verwezenlijking van ons bestaan.

De Geest des Levens is ons nader dan wij onszelf zijn. En juist de groeiende bewustwording van deze waarheid is het 'Pad'. Wat in onze beeldspraak een pelgrimage lijkt, is in feite een verandering en zelfverandering. Het gaat dus niet om een uiterlijk zoeken, maar om een innerlijk gewaar, veranderd en levend worden, om het vervullen van de eis "Wordt die ge zijt!"
Daarom moeten wij zelf de weg zijn en in een steeds verder gaande verandering van een ikgerichte mens tot een Al-gerichte mens worden. Aan het eind van het pad is de oude mens veranderd in een nieuwe mens.

K.O. Schmidt