Ziel en Goddelijk gebied
Om eenzelfde wezen te bezitten als de hemel, moet de ziel kunnen
bogen op drie eigenschappen waardoor de ziel zich onderscheidt: hij is eeuwig,
hij doorloopt een cirkelgang, en hij stort zich uit in alle schepselen onder
hem.
Dat vraagt om een toelichting.
Ten eerste moet de ziel ingaan in het universele en de eeuwigheid van haar eigen wezen, en zich bewust worden hoe zij door de genade Gods een vergankelijke natuur werd, die Hij beroepen heeft tot de gemeenschap van Zijn zaligheid. Daardoor wordt ook zij 'een onlichamelijke natuur met alleen maar een stoffelijke openbaringsvorm', daar de geest het lichaam niet meer gehoorzaamt in zijn vleselijke begeerten. Dan is zij voor niets onwaardigs meer toegankelijk dat haar uit de heerlijkheid van een hemels wezen zou kunnen werpen in een staat van lijden; doch zij is zozeer aan God verknocht dat dood noch leven, diepte noch hoogte, noch enig schepsel haar zou kunnen scheiden van de onwrikbaarheid van Zijn goddelijke standvastigheid.
Meester Echhart
Laat ik eens kijken, naar wat bovenstaande kan betekenen....
Kern ervan is dus weer Bewustzijn, voeling krijgen met God het Goddelijke. Je hart ervoor openen. Want wat hij hier aanduidt dat kun je niet doen met je ikje, maar dat zul je zonder forceren laten als je meer en meer tot begrip komt tot voeling komt voeling krijgt met het Goddelijke Plan, de zin van alles. Niet als n denk-beeld, een mentale analyse, maar als n Weten, een vrijmaken. Je doorZiet het, en t verdwijnt. Geen strijd hierin. Als r nog strijd is ben je nog aan het vechten met jezelf, heeft God zich nog niet echt kunnen openbaren. Als je het echt Ziet verdwijnt de strijd, welk thema het ook is.
Ten tweede moet de ziel in haar gang een cirkel beschrijven. Met haar wezen en haar natuur stijgt zij op 'van zonsopgang', uit het hart van de Al-geest, van de goddelijke Vader, waarin zonder onderbreking de innerlijk zon opgaat: Zijn eniggeboren Zoon, Die een Lamp is - het zichtbaar maken van Hem die voor eeuwig Zichzelf genoeg is. En moet dan weer ondergaan in de Vader, de nu aan Zichzelf kenbaar gewordene, in Wien zij als hemels wezen haar plaats heeft. Wanneer de ziel met haar diepste innerlijk in God terugkeert, als in haar eerste plaats, spreekt Hij in haar Zijn eeuwig Woord, waarmede alle eigenschappen des hemels haar voor immer eigen worden.
Ja, die reis. Die reis is dus eigenlijk een reis van onbewustheid naar Bewust Zijn. Dat is de zin van de reis om tot Bewustzijn te komen, dat alles weer in het Licht van het Bewustzijn mag samen komen het Goddelijke Bewustzijn. Dat het daarin mag oplossen. En dan zul je er nooit meer uit kunnen vallen. Dan kan de reis naar nieuwe dimensies gaan die we nu nog niet voor kunnen stellen.
Als dit vervuld is dan kan onderstaande tot vervulling komen:
En ten derde moeten uit deze geestelijke hemel, uit de ziel, stromen van goddelijke volheid en lafenis vloeien. God doet Zijn goddelijke kracht in de ziel vloeien, zodat zij uit Zijn bezieling macht en sterkte put om haar wezen, werken en leven verder te reiken aan datgene, wat onder haar is: aan al haar krachten, aan alle ledematen van haar lichaam, aan al haar werken, opdat die werken levend worden voor God en de vrucht des eeuwigen levens voortbrengen.
lieve warme groet Kagib
Dat vraagt om een toelichting.
Ten eerste moet de ziel ingaan in het universele en de eeuwigheid van haar eigen wezen, en zich bewust worden hoe zij door de genade Gods een vergankelijke natuur werd, die Hij beroepen heeft tot de gemeenschap van Zijn zaligheid. Daardoor wordt ook zij 'een onlichamelijke natuur met alleen maar een stoffelijke openbaringsvorm', daar de geest het lichaam niet meer gehoorzaamt in zijn vleselijke begeerten. Dan is zij voor niets onwaardigs meer toegankelijk dat haar uit de heerlijkheid van een hemels wezen zou kunnen werpen in een staat van lijden; doch zij is zozeer aan God verknocht dat dood noch leven, diepte noch hoogte, noch enig schepsel haar zou kunnen scheiden van de onwrikbaarheid van Zijn goddelijke standvastigheid.
Meester Echhart
Laat ik eens kijken, naar wat bovenstaande kan betekenen....
Kern ervan is dus weer Bewustzijn, voeling krijgen met God het Goddelijke. Je hart ervoor openen. Want wat hij hier aanduidt dat kun je niet doen met je ikje, maar dat zul je zonder forceren laten als je meer en meer tot begrip komt tot voeling komt voeling krijgt met het Goddelijke Plan, de zin van alles. Niet als n denk-beeld, een mentale analyse, maar als n Weten, een vrijmaken. Je doorZiet het, en t verdwijnt. Geen strijd hierin. Als r nog strijd is ben je nog aan het vechten met jezelf, heeft God zich nog niet echt kunnen openbaren. Als je het echt Ziet verdwijnt de strijd, welk thema het ook is.
Ten tweede moet de ziel in haar gang een cirkel beschrijven. Met haar wezen en haar natuur stijgt zij op 'van zonsopgang', uit het hart van de Al-geest, van de goddelijke Vader, waarin zonder onderbreking de innerlijk zon opgaat: Zijn eniggeboren Zoon, Die een Lamp is - het zichtbaar maken van Hem die voor eeuwig Zichzelf genoeg is. En moet dan weer ondergaan in de Vader, de nu aan Zichzelf kenbaar gewordene, in Wien zij als hemels wezen haar plaats heeft. Wanneer de ziel met haar diepste innerlijk in God terugkeert, als in haar eerste plaats, spreekt Hij in haar Zijn eeuwig Woord, waarmede alle eigenschappen des hemels haar voor immer eigen worden.
Ja, die reis. Die reis is dus eigenlijk een reis van onbewustheid naar Bewust Zijn. Dat is de zin van de reis om tot Bewustzijn te komen, dat alles weer in het Licht van het Bewustzijn mag samen komen het Goddelijke Bewustzijn. Dat het daarin mag oplossen. En dan zul je er nooit meer uit kunnen vallen. Dan kan de reis naar nieuwe dimensies gaan die we nu nog niet voor kunnen stellen.
Als dit vervuld is dan kan onderstaande tot vervulling komen:
En ten derde moeten uit deze geestelijke hemel, uit de ziel, stromen van goddelijke volheid en lafenis vloeien. God doet Zijn goddelijke kracht in de ziel vloeien, zodat zij uit Zijn bezieling macht en sterkte put om haar wezen, werken en leven verder te reiken aan datgene, wat onder haar is: aan al haar krachten, aan alle ledematen van haar lichaam, aan al haar werken, opdat die werken levend worden voor God en de vrucht des eeuwigen levens voortbrengen.
lieve warme groet Kagib
Reacties