intuïtie
In de verzonkenheid komen wij meer of minder volkomen tot het inzicht dat onze ziel in zichzelve al het kunnen en weten bezit, en dat alles wat wij nog van buitenaf willen beoefenen, niets anders is dan het wekken van sluimerend eigen kunnen en weten. de verzonkenheid voert tot een stap voor stap wekken van onze intuïtie, van ons vermogen tot kennis door eenwording, dat ons op een hogere trede der volmaaktheid als verlichting bewust en volledig eigen wordt.
Wij bespeuren reeds onder de vergankelijke omhulsels der verschijnselen de onvergankelijke schoonheid van het Zijnde, maar het is nog geen volledige verlichting, maar alleen een eerste opflakkeren. En toch zijn deze eerste voelingen met het eeuwig Zijnde reeds oneindig gelukkig makend.
Hier zijn wij voor de eerste maal meer dan een mens; in de verzonkenheid worden wij, zo paradoxaal als het klinken mag, in zekere mate boven onszelf uitgetild in een wijder omvattend kosmisch-universeel bewustzijn en leven.
Wij hebben voeling met het rijk der Al-Werkelijkheid en Al-Vrijheid, zij het slechts voor enkele ogenblikken. Doch zelfs deze ogenblikken blijven voor ons onvergetelijk en stimuleren ons steeds opnieuw in de diepten van ons Zelf af te dalen, om de gelukkigmakende aanraking door het eeuwige deelachtig te worden.
In zulke ogenblikken van het ontwaken van het Zelf wordt alles wat wij aanschouwen tot een openbaring van het oneindige. Of het nu een bloem is, of een grashalm, het oog van een dier of het spel van een kind, het ruisende woud of een spiegelgladde zee, de omhoog rijzende top van een berg of het eindeloze sterrenheir; het is het goddelijke Al-Zelf dat ons er plotseling uit aanziet.
K.O. Schmidt
Wat hij hier op n geweldige manier zichtbaar maakt, is als t ware het begin. Eigenlijk het begin van het ware Leven. Dat je daarmee voeling hebt gekregen. Dan Weet je wat dit is, en Weet je dus ook steeds als je hier weer uit bent gevallen. Dan heb je een toetssteen. Dan heb je een contrast. Dan Weet je wanneer het Weten in je spreekt over dat wat is.
Zo mag alles verdwijnen wat tussen dit Zelf in zit, in het meer en meer voeling krijgen met dit Zelf. Uiteindelijk blijft het Zelf over en is alles daarmee, daarin vervuld. :)))
lieve warme groet Kagib
Wij bespeuren reeds onder de vergankelijke omhulsels der verschijnselen de onvergankelijke schoonheid van het Zijnde, maar het is nog geen volledige verlichting, maar alleen een eerste opflakkeren. En toch zijn deze eerste voelingen met het eeuwig Zijnde reeds oneindig gelukkig makend.
Hier zijn wij voor de eerste maal meer dan een mens; in de verzonkenheid worden wij, zo paradoxaal als het klinken mag, in zekere mate boven onszelf uitgetild in een wijder omvattend kosmisch-universeel bewustzijn en leven.
Wij hebben voeling met het rijk der Al-Werkelijkheid en Al-Vrijheid, zij het slechts voor enkele ogenblikken. Doch zelfs deze ogenblikken blijven voor ons onvergetelijk en stimuleren ons steeds opnieuw in de diepten van ons Zelf af te dalen, om de gelukkigmakende aanraking door het eeuwige deelachtig te worden.
In zulke ogenblikken van het ontwaken van het Zelf wordt alles wat wij aanschouwen tot een openbaring van het oneindige. Of het nu een bloem is, of een grashalm, het oog van een dier of het spel van een kind, het ruisende woud of een spiegelgladde zee, de omhoog rijzende top van een berg of het eindeloze sterrenheir; het is het goddelijke Al-Zelf dat ons er plotseling uit aanziet.
K.O. Schmidt
Wat hij hier op n geweldige manier zichtbaar maakt, is als t ware het begin. Eigenlijk het begin van het ware Leven. Dat je daarmee voeling hebt gekregen. Dan Weet je wat dit is, en Weet je dus ook steeds als je hier weer uit bent gevallen. Dan heb je een toetssteen. Dan heb je een contrast. Dan Weet je wanneer het Weten in je spreekt over dat wat is.
Zo mag alles verdwijnen wat tussen dit Zelf in zit, in het meer en meer voeling krijgen met dit Zelf. Uiteindelijk blijft het Zelf over en is alles daarmee, daarin vervuld. :)))
lieve warme groet Kagib
Reacties