het Zoonschap van de mens
Het zoonschap openbaart zich als een bron van onmetelijke wijsheid. Immers, de 'Zoon', Christus in ons, is toch zelf het Weten, waarin de 'Vader' zichzelf herkent met al zijn goddelijke heerlijkheid. En Woord, evenals Wijsheid met alles wat daarin besloten ligt, het is alles hetzelfde eenvoudigweg Ene.
Wanneer deze wijsheid zich met de ziel verenigt, zijn twijfel en dwaling en alle duisternis van het niet-kennen in één klap teniet gedaan. Zij is veranderd in een loutere waarheid, die God zelve is. Dan wordt God dor God herkend in de ziel. Zo herkent zij met wijsheid zichzelf en alle dingen. En evenzo de wijsheid zelve, in haar eigen licht. En krachtens diezelfde wijsheid de 'Vader' in Zijn heerlijkheid.
Dan spreekt de stem van de 'Vader' uit de hemel tot de 'Zoon': "Gij zijt mijn geliefde Zoon, in Wien ik Mij beschermd en thuis weet - in U heb ik Mij herkend.
Meester Eckhart
Dat is natuurlijk weer ideaal, hop in een klap alle twijfel en dwaling en alle duisternis teniet gedaan.
Zo werkt het natuurlijk niet, het is een proces dat plaats mag vinden waardoor alle twijfel en dwaling mag verdwijnen en wat duister is in het Licht mag komen. Dit onder leiding in Verbinding met het Licht met Bewustzijn.
Dan mag je uiteindelijk zeggen ik en de Vader zijn één. :)))
En het tweede stuk:
In mijn ziel heeft God in eeuwigheid de 'Zoon', als Zijn evenbeeld, geboren doen worden. Niet alleen is zij bij Hem en Hij bij haar, doch Hij is in U. En de 'Vader' baart Zijn 'Zoon' in de ziel precies zo als in de eeuwigheid - niet anders. Onophoudelijk baart Hij hem.
En verder zeg ik: Mij baart Hij als Zijn zoon, als dezelfde zoon. Ja, Hij baart mij niet slechts als Zijn Zóón, Hij baart mij als Zichzelve en zichzelve als mij: Hij baart mij als Zijn eigen wezen, Zijn eigen natuur; daar is maar één leven, één wezen, één werk!
Mijn lijfelijke vader is mijn vader met slechts een klein deel van zijn natuur, en ik ben apart van hem. Hij kan dood zijn terwijl ik leef. God daarentegen is geheel en al mijn Vader, omdat ik van Hem ben, en alles wat ik bezit van Hem ontvangen heb, en omdat ik als zoon dezelfde ben als Hij, en niet een ander.
En waarom is God mens geworden? Opdat ik als God geboren zou worden: dezelfde als Hij!
De goede, de geadelde mens is dezelfde ingeboren zoon Gods, die de Vader sedert alle eeuwigheid verwekt heeft.
Dat is dus de sleutelzin, waarom is God, mens geworden. Opdat de mens weer een met God mag worden. Dat is de ultieme zin van het leven hier op aarde. De rest is nogmaals voor-spel, bijzaak. Tuurlijk alles is kostbaar maar uiteindelijk gaat het erom dat wij weer verdwijnen, met alles waar wij vol mee zitten zodat God Zijn plaats weer in mag nemen en de schepping voortgang mag vinden. Dan zullen we ook nooit meer vallen en kan n nieuwe fase ingaan.
lieve warme groet Kagib
Wanneer deze wijsheid zich met de ziel verenigt, zijn twijfel en dwaling en alle duisternis van het niet-kennen in één klap teniet gedaan. Zij is veranderd in een loutere waarheid, die God zelve is. Dan wordt God dor God herkend in de ziel. Zo herkent zij met wijsheid zichzelf en alle dingen. En evenzo de wijsheid zelve, in haar eigen licht. En krachtens diezelfde wijsheid de 'Vader' in Zijn heerlijkheid.
Dan spreekt de stem van de 'Vader' uit de hemel tot de 'Zoon': "Gij zijt mijn geliefde Zoon, in Wien ik Mij beschermd en thuis weet - in U heb ik Mij herkend.
Meester Eckhart
Dat is natuurlijk weer ideaal, hop in een klap alle twijfel en dwaling en alle duisternis teniet gedaan.
Zo werkt het natuurlijk niet, het is een proces dat plaats mag vinden waardoor alle twijfel en dwaling mag verdwijnen en wat duister is in het Licht mag komen. Dit onder leiding in Verbinding met het Licht met Bewustzijn.
Dan mag je uiteindelijk zeggen ik en de Vader zijn één. :)))
En het tweede stuk:
In mijn ziel heeft God in eeuwigheid de 'Zoon', als Zijn evenbeeld, geboren doen worden. Niet alleen is zij bij Hem en Hij bij haar, doch Hij is in U. En de 'Vader' baart Zijn 'Zoon' in de ziel precies zo als in de eeuwigheid - niet anders. Onophoudelijk baart Hij hem.
En verder zeg ik: Mij baart Hij als Zijn zoon, als dezelfde zoon. Ja, Hij baart mij niet slechts als Zijn Zóón, Hij baart mij als Zichzelve en zichzelve als mij: Hij baart mij als Zijn eigen wezen, Zijn eigen natuur; daar is maar één leven, één wezen, één werk!
Mijn lijfelijke vader is mijn vader met slechts een klein deel van zijn natuur, en ik ben apart van hem. Hij kan dood zijn terwijl ik leef. God daarentegen is geheel en al mijn Vader, omdat ik van Hem ben, en alles wat ik bezit van Hem ontvangen heb, en omdat ik als zoon dezelfde ben als Hij, en niet een ander.
En waarom is God mens geworden? Opdat ik als God geboren zou worden: dezelfde als Hij!
De goede, de geadelde mens is dezelfde ingeboren zoon Gods, die de Vader sedert alle eeuwigheid verwekt heeft.
Dat is dus de sleutelzin, waarom is God, mens geworden. Opdat de mens weer een met God mag worden. Dat is de ultieme zin van het leven hier op aarde. De rest is nogmaals voor-spel, bijzaak. Tuurlijk alles is kostbaar maar uiteindelijk gaat het erom dat wij weer verdwijnen, met alles waar wij vol mee zitten zodat God Zijn plaats weer in mag nemen en de schepping voortgang mag vinden. Dan zullen we ook nooit meer vallen en kan n nieuwe fase ingaan.
lieve warme groet Kagib
Reacties