relaties deel 1



Ja, relaties.
Wat zoeken we bij elkaar?
Waarom verbinden we ons met elkaar,
gaan we deze liefdesrelatie met elkaar aan?

Eerst is er, wat ik noem de truc van de kosmos, we worden verliefd.
Alles is zo mooi, en de ander is zo lief en vertederend.
Het is het paradijs dat je met elkaar mag beleven.
De ander is een engel, de ander is de grote held, de liefdesgodin.
De ander is alles, en je loopt op wolken.

En dan heb je gekozen, je verbonden met elkaar.
Een huwelijk, samenwonen.
En het paradijs zakt langzaamaan weg.
Andere tekens worden zichtbaar.
Andere stukken in de ander lichten op.
Stukken die minder mooi zijn, minder aantrekkelijk, confronterend zijn.
In verwachtingen teleurgesteld.
Wakker worden uit een zoete droom.
Een nieuwe fase is ingegaan.
Het blijkt dat je eerder tegenpolen van elkaar bent,
en de ander toont ineens zoveel dat helemaal niet zo leuk is.
Waar je bang voor bent, met jezelf confronteert, je onzeker maakt.
De ander blijkt niet de grote held, de engel, de liefdesgodin te zijn.
En juist dan komen er mogelijkheden.

Maar wie durft, wil deze mogelijkheden benutten?
Door te zien, te ervaren, dat je slechts een spiegel van elkaar bent,
en juist in deze relatie deze spiegel helder kan oplichten.
De mogelijkheid om samen te groeien, samen te veranderen,
samen tot iets anders te worden.
Door de pijn heen, de onmacht, het verdriet, de wanhoop heen.
De pijnlijke plekken die je in elkaar aanraakt.
Je kunt ze ook weer afsluiten, gaan ontkennen, er een muur voorzetten, of in een kamer opsluiten.

Je kunt de rol gaan spelen van jezelf wegcijferen, onderdanig zijn, zodat de ander de heerser wordt en jou gaat bepalen, je mag onderdrukken om de basisveiligheid van die ander maar te behouden, niet alleen te hoeven staan, je vastklampend aan de ander.
Ga niet weg, ik doe alles voor je, ik ben alles voor je, je mag alles met me doen.
Elk sprankje van geluk grijpend om weer even voort te kunnen.
De ander speelt een rol en jij de jouwe, en je houdt elkaar in stand.

Of je ontkent grote stukken van jezelf, zet ze op slot, en het leven wordt een routine.
Monotonie.
Je leeft nog wel bij elkaar maar veel meer langs elkaar.
Veel wordt niet meer uitgesproken.
Er vallen stiltes.
Er wordt niet meer gedeeld over wat je werkelijk raakt, beleefd.
Maar slechts de dagelijkse routine herhaalt zich, je ziet elkaar niet meer, voelt elkaar niet meer.
Je stompt af, en weet eigenlijk niet meer dat het anders zou kunnen zijn.
Het eten op tafel, praten over ditjes en datjes.
En zoveel waar niet meer over gesproken mag, kan worden.
Zoveel dat binnenin afsterft.
De levenslust vervliegt.

En ja, dan kan er verlangen komen naar iets anders buiten jou.
Iets waar je misschien terug mag vinden wat je verloren hebt.
Een nieuwe vlam om je weer aan te warmen.
Nieuwe vitaliteit, vreugde en liefde.
Iets nieuws, iets prikkelends, verrassends.
En zo komen er dan relaties buiten het huwelijk,
een weer terug verlangen naar het paradijs.
Weer opnieuw beginnen.
Maar is dit de oplossing?
Is dit de mogelijkheid?
Is het niet weer hetzelfde liedje, even het paradijs, het genieten, en dan weer wegzakken in monotonie, routine, onderdrukking en inkapseling.
Als de ene relatie verbroken en de nieuwe begonnen is.
Zal er zo ooit iets veranderen in jou?
In de ander?
Of blijft alles hetzelfde?

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-GQMJPQQOHZJB.mp3

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

Afbeelding
Als je jezelf gedragen weet door de Oceaan, daarmee een voelt dan begint het pas Het is de basis van een verdere ont-wikkeling, ontvouwing, in Verbinding met de Oceaan, meebewegend met de Oceaan. Heel belangrijk is  je beweegt niet meer tegen, in t denken dat je een golf bent, of verblind gefixeerd op al die golven. Dus er is geen enkele energie meer die verbroken hoeft te worden, illusies die ontmaskert hoeven te worden. Je voelt je bent een met het Al en beweegt mee. Maar die Beweging heeft dus perspectief. Er is een Pad dat verder gaat, een spiraal omhoog. Ook is er een Pad in deze wereld, het zijn op t juiste moment op de juiste plek. Dat is niet relatief. Als je meebeweegt, alle eigenwilligheid verdwenen is dan ben je op t juiste moment op de juiste plek. Je hebt  je overgegeven aan de Oceaan van Weten die Weet wat nodig is, waar je t beste kunt zijn voor jezelf en voor de ander om je heen. Levend in het Eeuwige moment als binnenin alles verstild is vervuld is tot vre
Meer lezen

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen