arm van geest
Vervolgens is een arme van geest die niets weet.
Ik heb eens gezegd: een mens moet zó leven, dat hij noch zichzelf noch de waarheid noch God leeft. Ik wil nu nog verder gaan. : de mens die genoemde armoede verlangt te bezitten, moet zó leven dat hij niet eens weet, dat hij noch zichzelf noch de waarheid noch God leeft. Hij dient ontledigd te zijn van alle kennis die in hem is, vrij van zijn eigen weten. Want toen de mens zich in het eeuwig wezen Gods bevond, leefde in hem niets anders: hetgeen er leefde, was hij zelf. Daarom zeg ik, dat hij vrij moet zijn van zijn eigen weten, zoals toen hij er nog niet was. Hij moet God laten werken wat hij wil.
In de derde plaats is een arme van geest die niets bezit. Al vaak is gezegd, dat de mens zich van alle dingen en alle werken, zowel uitwendige als inwendige, moet ontledigen, opdat God in hem bezig kan zijn. Maar eigenlijk schiet deze zienswijze nog te kort. Zolang een mens bij alle ontlediging, zelfs van God, nog een plaats in zich beschikbaar houdt waarin God kan werken, is hij niet wezenlijk arm van geest. Want God streeft er met zijn werk niet naar, om in de mens een plaats te vinden waar Hij bezig kan zijn. Hij Zelf is de plaats waarin Hij wil werken, en Hij doet dit graag. Vindt God de mens zó arm, dan verricht God zijn eigen werk en de mens ondergaat een in zichzelf gericht werk van God. In deze armoede ontvangt de mens het eeuwig zijn dat hij geweest is, nu is, en eeuwig blijven zal.
Meester Eckhart
Das heeeel leeg he. Ja, en toch is t zo, hoe leger wij worden van onszelf, van wat we denken te zijn, denken te moeten doen, denken dat is, al onze wil dat we steeds leger worden van het willen dat van daaruit ontstaat dan kan meer en meer de Wil Gods Wil zich door ons heen open-baren, in alles wat we Zijn, doen en laten.
lieve zonnegroet Kagib
Ik heb eens gezegd: een mens moet zó leven, dat hij noch zichzelf noch de waarheid noch God leeft. Ik wil nu nog verder gaan. : de mens die genoemde armoede verlangt te bezitten, moet zó leven dat hij niet eens weet, dat hij noch zichzelf noch de waarheid noch God leeft. Hij dient ontledigd te zijn van alle kennis die in hem is, vrij van zijn eigen weten. Want toen de mens zich in het eeuwig wezen Gods bevond, leefde in hem niets anders: hetgeen er leefde, was hij zelf. Daarom zeg ik, dat hij vrij moet zijn van zijn eigen weten, zoals toen hij er nog niet was. Hij moet God laten werken wat hij wil.
In de derde plaats is een arme van geest die niets bezit. Al vaak is gezegd, dat de mens zich van alle dingen en alle werken, zowel uitwendige als inwendige, moet ontledigen, opdat God in hem bezig kan zijn. Maar eigenlijk schiet deze zienswijze nog te kort. Zolang een mens bij alle ontlediging, zelfs van God, nog een plaats in zich beschikbaar houdt waarin God kan werken, is hij niet wezenlijk arm van geest. Want God streeft er met zijn werk niet naar, om in de mens een plaats te vinden waar Hij bezig kan zijn. Hij Zelf is de plaats waarin Hij wil werken, en Hij doet dit graag. Vindt God de mens zó arm, dan verricht God zijn eigen werk en de mens ondergaat een in zichzelf gericht werk van God. In deze armoede ontvangt de mens het eeuwig zijn dat hij geweest is, nu is, en eeuwig blijven zal.
Meester Eckhart
Das heeeel leeg he. Ja, en toch is t zo, hoe leger wij worden van onszelf, van wat we denken te zijn, denken te moeten doen, denken dat is, al onze wil dat we steeds leger worden van het willen dat van daaruit ontstaat dan kan meer en meer de Wil Gods Wil zich door ons heen open-baren, in alles wat we Zijn, doen en laten.
lieve zonnegroet Kagib
Reacties
Wat het ermee kan gebeurt dan wel..
Vind het een mooie aanvulling als jij er wat bijschrijft.
Groetjezzzzz :-)
Ja, naarmate dit boek eindigt wordt alles leger en leger, meer en meer niets hihihi Onvoorspelbaar perspectief wat hij schetst.
Daarom tussendoor een toelichtingkje vanuit eigen beleven en zijn.
Nog n fijne dag voor jou liefss Karel