ONT-MOETEN

Het gaat er niet om dat je zomaar alles goed moet vinden wat gebeurd is.
Iets kan je echt pijn gedaan hebben, verwond etc. en dat wegredeneren helpt niet.
Maar hoeveel zetten we niet vast in beelden?
Dat we ze bevriezen tot een starre realiteit.
Je gedachten houden je daar dan in vast waardoor er niets nieuws meer binnenkan, niets je meer kan raken, tot een ander beleven en zien kan brengen.
Eigenlijk ben je dan dood.
Je leeft niet meer. Het verleden leeft door je heen, en alles wordt ingepast in dat wat in het verleden was.

Daarom ont-moet het leven elk moment weer als nieuw.
Laat t steeds weer nieuw op je afkomen, alsof je nog niets weet.
Misschien is er wel iets veranderd in dat wat was in t verleden.
Misschien is de ander wel veranderd.
Misschien komt er nieuwe informatie binnen waardoor je idee over dat wat was veranderd. Dat je daardoor misschien tot begrip komt, misschien wel tot een bevrijding van dat wat was.

Zo kan t bewustzijn steeds weer tot je spreken, elk moment nieuw, opnieuw.
Als je open en ontvankelijk blijft.
Het bewustzijn kan dwars door jouw gedachtepatronen waar je misschien in gevangen bent geraakt heenkijken.
Het kan je gedachten doorzien, waar ze vandaan komen, wat de wortel is.
Als je het toelaat.
Zo blijf je leven, levend.
Zo kan t leven je moment na moment blijven belevendigen, voeden, nieuwe informatie geven.
Totdat alle pijn en verwarring opgelost is in inzicht en begrip.
Totdat je weer Vrij bent.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/rtk6cP451O