de rivier



Het wateroppervlak van de rivier danste: de zon had er een pad van licht op afgetekend. Een wit zeil kruiste dat pad, maar de dans werd er niet door verstoord. Het was een dans van pure verrukking. De bomen zaten vol vogels, die tekeergingen, hun veren gladstreken, wegvlogen en meteen weer terug kwamen. Een paar apen scheurden malse blaadjes af en propten die in hun bek; onder hun gewicht bogen de tere takken diep door, toch hielden ze er zich maar nauwelijks aan vast en waren ze niet bang. Wat bewogen ze zich gemakkelijk van tak op tak; hoewel ze sprongen, was het één vloeiende beweging, het wegspringen en neerkomen was één gebeuren.
En daar zaten ze dan met een omlaag hangende staart naar de bladeren te reiken. Ze zaten flink hoog en namen geen notitie van de voorbijgangers beneden hen.

Toen de duisternis begon te vallen, kwamen de papegaaien bij honderden aangevlogen om zich tussen de stevige bladeren te installeren voor de nacht. Je zag ze komen en tussen het gebladerte verdwijnen. De nieuwe maan was net te zien. In de verte floot een trein, die voorbij de kromming van de rivier over de lange brug reed. Dit was een heilige rivier en er kwamen mensen van heel ver om zich erin te baden, opdat hun zonden zouden worden weggewassen.
Iedere rivier is mooi en heilig; de schoonheid van deze lag in haar majestueuze, wijde bocht, de eilandjes van zand tussen diepe, brede stroken water en die stille, witte zeilen, die elke dag de rivier op en af kwamen varen.


Krishnamurti

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen