afhankelijkheid

Zonder merkbaar te bewegen klom het vliegtuig waarin we zaten onafgebroken. Nu strekte zich onder ons een machtige wolkenzee uit, de ene verblindend witte welving na de andere, zover het oog reikte. Zo stevig en dik als die wolkenlaag eruitzag, nodigde ze uit tot een wandeling. Terwijl we in een wijde cirkel steeds hoger stegen, openden zich af en toe een gat in het verblindende schuim, dan zag je heel diep onder je de groene aarde.
Boven ons was de wolkeloze winterhemel, teerblauw en onmetelijk. Een massieve bergketen van sneeuwtoppen strekte zich uit van noord naar zuid en schitterde in de stralende zon. De bergen reikten tot een hoogte van meer dan vierduizend meter, maar we zweefden er al boven en we klommen nog steeds. Het was een ons vertrouwde reeks van toppen, onaantastbaar vredig en bedrieglijk dichtbij. In het noorden lagen de hoogste toppen; maar wij snelden, nu we de vereiste hoogte van zevenduizend meter hadden bereikt in zuidelijke richting.

Zonder uw vrouw zou u alleen staan, zou u zich in de diepste betekenis van het woord 'verloren' voelen, dus is zij onmisbaar voor u, nietwaar? Of u zich gelukkig voelt is helemaal van haar afhankelijk en die afhankelijkheid noemt u liefde. U bent er bang voor alleen te staan. Zij is onveranderlijk aanwezig om het feit van uw principiële eenzaamheid te verhullen, zoals u dat feit bij haar verhult; maar desondanks is die een feit, is het niet?
we gebruiken elkaar om die eenzaamheid te verbergen; we ontlopen die op zoveel verschillende manieren, in zoveel verschillende relatievormen, en met ieder van die relaties brengen we afhankelijkheid tot uiting. Ik luister naar de radio, omdat muziek me een geluksgevoel geeft en me aan mezelf ontrukt; ook boeken en het weten van veel dingen zijn een voor de hand liggende vlucht voor mezelf. Van al die dingen zijn we dus afhankelijk.


Krishnamurti