keuzes maken
Inleiding
We leven in de tijd van de onbeperkte mogelijkheden. De technische, wetenschappelijke ontwikkeling snelt vooruit. En we zijn zo blij. Meer en meer kunnen we het leven inrichten zoals we het zelf willen. Aan de lopende band worden er apparaten uitgevonden waardoor het leven steeds aangenamer wordt. Hartstikke goed toch? Jazeker, maar deze ontwikkelingen beginnen steeds meer gevolgen te krijgen in de keuzes die we maken. Keuzes over leven en dood. Hoever kunnen we hierin gaan?
de genetica
Het manipuleren met genen. Het spelen met genen. Het spelen met leven? Het keuzes maken in dit leven. Keuzes maken, selecteren van de informatie die in onszelf opgeslagen ligt. Voor God spelen? Keuzes hebben gevolgen. Wordt hierbij de grote vraag niet van belang: Wat is de zin van het leven? Iedereen heeft hier een eigen antwoord op. Dit is natuurlijk goed. Maar zoals ik al zei, onze antwoorden krijgen steeds grotere gevolgen. Op dit moment lijkt de zingeving toch vooral te liggen in goed geld verdienen, een goede baan, een gelukkige relatie met zo min mogelijk problemen, de dans van de mode, verzamelen van allerlei spullen enz. De jaren tikken verder, de ups en downs van het leven, en dan........... de dood! Dat was het dan. Was het dat dan? Is dit werkelijk de zin van het leven? Waar doen we dan al die moeite voor?
De oplossing voor alles
Ja, nu hebben we HET gevonden. Het antwoord op al onze vragen. De oplossing voor al onze problemen. Alle onaangenaamheden die het leven nog herbergt kunnen we meer en meer uit de weg ruimen, of voorkomen. Ziektes, lichamelijke afwijkingen, psychische afwijkingen. Ook kunnen we meer en meer zelf kiezen hoe we eruit willen zien. Wat voor karaktereigenschappen we willen hebben, welke vaardigheden enz. Geweldig, nu hebben wij de touwtjes in handen. Nu hebben wij God niet meer nodig. Nu mogen wij voor god gaan spelen. Net een sprookje met een happy end. Is dit werkelijk alles?
Een andere zienswijze
Kun je ook niet anders naar het leven kijken? Valt het geluk wel buiten jezelf te vinden? Blijft er niet altijd iets waar je naar op zoek bent, hoe zeer je de uiterlijke vormgeving ook geperfectioneerd hebt? Kunnen ziektes en lichamelijke onvolkomenheden niet een andere betekenis hebben? Kunnen problemen, crisissen, niet mogelijkheden zijn, kansen zijn, voor iets wat erachter ligt? Houdt het leven werkelijk op als we sterven? Achter de wolken schijnt de zon? Er zijn nu al zoveel levensverhalen bekend van mensen die een zwaar lichamelijke handicap hebben, mensen die door een zware ziekte, of door een levenscrisis, ineens of geleidelijk tot heel andere inzichten komen. Dat ze zich realiseren dat het leven een heel andere betekenis heeft. Dat het niet gaat om veel geld of een grote baan. Dat het niet gaat om je uiterlijk.. Dat uiteindelijk de enigste betekenis is, dat ze zichzelf leren kennen. Wie ze werkelijk zijn, de naakte kern. Alles eraf gestroopt,eraf gebrand, eraf gescheurd, eraf gegooid, wat er bovenop gekomen is door opvoeding, cultuur, religie. Ziekte, lichamelijke afwijkingen, levenscrisissen, bleken uiteindelijk geweldige mogelijkheden te zijn om bij die Kern uit te komen! Die Kern die niemand meer van hen af kan pakken.
De weg daarnaartoe was zeker niet gemakkelijk. Af en toe was het een hel. Af en toe leek de dood een aangenaam einde te zijn. Af en toe ging de wanhoop tot het uiterste. Geen uitzicht meer op wat dan ook. De tunnel leek eindeloos. Maar aan de andere kant gekomen, zijn ze blij en dankbaar dat dit met hen heeft mogen gebeuren. Er is iets wakker in hen geworden wat anders altijd slapende was gebleven. Iets wat je zou kunnen zeggen, dat niet van deze wereld is. Hun diepste Essentie. Ze voelen zich vrij, ze voelen Liefde voor de Bron, voor zichzelf, voor alles en iedereen om zich heen. Ze zijn niet meer afhankelijk van de goedkeuring van mensen om hen heen. Ze weten zelf wie ze zijn, en wat ze te bieden hebben. Dit is natuurlijk een heel positief plaatje wat ik schilder. De meeste mensen met lichamelijke handicaps, of zware ziektes, komen niet op dit punt. Ze blijven steken in verzet, zelfmedelijden, wrok, gevoel van minderwaardigheid enz. Maar wil dit zeggen dat voorgaande niet waar is?
Conclusie
Ik ben niet voor of tegen genetische manipulatie. Ik wil slechts zeggen, dat het grote gevolgen gaat krijgen. Ik wil slechts aanduiden, dat het leven een andere betekenis kan hebben. Als wij anders tegen ziekte, lichamelijke onvolkomenheden, levenscrisissen, de dood, aan gaan kijken, dan zullen we het leven voor de mensen die hiermee te maken hebben een stuk aangenamer kunnen maken, een stuk lichter, vrijer. Dan zullen we het leven voor onszelf een stuk makkelijker maken! Dan kunnen we samen naar iets anders groeien. Dan gaan er weer een heleboel deuren open, die anders gesloten blijven. Dan komen we misschien uiteindelijk tot de conclusie dat we helemaal niet zo'n behoefte meer hebben om in te grijpen in het Levensplan dat in ons binnenste ligt opgeslagen. Is het leven niet een avontuur dat nooit ophoudt?
Kagib
We leven in de tijd van de onbeperkte mogelijkheden. De technische, wetenschappelijke ontwikkeling snelt vooruit. En we zijn zo blij. Meer en meer kunnen we het leven inrichten zoals we het zelf willen. Aan de lopende band worden er apparaten uitgevonden waardoor het leven steeds aangenamer wordt. Hartstikke goed toch? Jazeker, maar deze ontwikkelingen beginnen steeds meer gevolgen te krijgen in de keuzes die we maken. Keuzes over leven en dood. Hoever kunnen we hierin gaan?
de genetica
Het manipuleren met genen. Het spelen met genen. Het spelen met leven? Het keuzes maken in dit leven. Keuzes maken, selecteren van de informatie die in onszelf opgeslagen ligt. Voor God spelen? Keuzes hebben gevolgen. Wordt hierbij de grote vraag niet van belang: Wat is de zin van het leven? Iedereen heeft hier een eigen antwoord op. Dit is natuurlijk goed. Maar zoals ik al zei, onze antwoorden krijgen steeds grotere gevolgen. Op dit moment lijkt de zingeving toch vooral te liggen in goed geld verdienen, een goede baan, een gelukkige relatie met zo min mogelijk problemen, de dans van de mode, verzamelen van allerlei spullen enz. De jaren tikken verder, de ups en downs van het leven, en dan........... de dood! Dat was het dan. Was het dat dan? Is dit werkelijk de zin van het leven? Waar doen we dan al die moeite voor?
De oplossing voor alles
Ja, nu hebben we HET gevonden. Het antwoord op al onze vragen. De oplossing voor al onze problemen. Alle onaangenaamheden die het leven nog herbergt kunnen we meer en meer uit de weg ruimen, of voorkomen. Ziektes, lichamelijke afwijkingen, psychische afwijkingen. Ook kunnen we meer en meer zelf kiezen hoe we eruit willen zien. Wat voor karaktereigenschappen we willen hebben, welke vaardigheden enz. Geweldig, nu hebben wij de touwtjes in handen. Nu hebben wij God niet meer nodig. Nu mogen wij voor god gaan spelen. Net een sprookje met een happy end. Is dit werkelijk alles?
Een andere zienswijze
Kun je ook niet anders naar het leven kijken? Valt het geluk wel buiten jezelf te vinden? Blijft er niet altijd iets waar je naar op zoek bent, hoe zeer je de uiterlijke vormgeving ook geperfectioneerd hebt? Kunnen ziektes en lichamelijke onvolkomenheden niet een andere betekenis hebben? Kunnen problemen, crisissen, niet mogelijkheden zijn, kansen zijn, voor iets wat erachter ligt? Houdt het leven werkelijk op als we sterven? Achter de wolken schijnt de zon? Er zijn nu al zoveel levensverhalen bekend van mensen die een zwaar lichamelijke handicap hebben, mensen die door een zware ziekte, of door een levenscrisis, ineens of geleidelijk tot heel andere inzichten komen. Dat ze zich realiseren dat het leven een heel andere betekenis heeft. Dat het niet gaat om veel geld of een grote baan. Dat het niet gaat om je uiterlijk.. Dat uiteindelijk de enigste betekenis is, dat ze zichzelf leren kennen. Wie ze werkelijk zijn, de naakte kern. Alles eraf gestroopt,eraf gebrand, eraf gescheurd, eraf gegooid, wat er bovenop gekomen is door opvoeding, cultuur, religie. Ziekte, lichamelijke afwijkingen, levenscrisissen, bleken uiteindelijk geweldige mogelijkheden te zijn om bij die Kern uit te komen! Die Kern die niemand meer van hen af kan pakken.
De weg daarnaartoe was zeker niet gemakkelijk. Af en toe was het een hel. Af en toe leek de dood een aangenaam einde te zijn. Af en toe ging de wanhoop tot het uiterste. Geen uitzicht meer op wat dan ook. De tunnel leek eindeloos. Maar aan de andere kant gekomen, zijn ze blij en dankbaar dat dit met hen heeft mogen gebeuren. Er is iets wakker in hen geworden wat anders altijd slapende was gebleven. Iets wat je zou kunnen zeggen, dat niet van deze wereld is. Hun diepste Essentie. Ze voelen zich vrij, ze voelen Liefde voor de Bron, voor zichzelf, voor alles en iedereen om zich heen. Ze zijn niet meer afhankelijk van de goedkeuring van mensen om hen heen. Ze weten zelf wie ze zijn, en wat ze te bieden hebben. Dit is natuurlijk een heel positief plaatje wat ik schilder. De meeste mensen met lichamelijke handicaps, of zware ziektes, komen niet op dit punt. Ze blijven steken in verzet, zelfmedelijden, wrok, gevoel van minderwaardigheid enz. Maar wil dit zeggen dat voorgaande niet waar is?
Conclusie
Ik ben niet voor of tegen genetische manipulatie. Ik wil slechts zeggen, dat het grote gevolgen gaat krijgen. Ik wil slechts aanduiden, dat het leven een andere betekenis kan hebben. Als wij anders tegen ziekte, lichamelijke onvolkomenheden, levenscrisissen, de dood, aan gaan kijken, dan zullen we het leven voor de mensen die hiermee te maken hebben een stuk aangenamer kunnen maken, een stuk lichter, vrijer. Dan zullen we het leven voor onszelf een stuk makkelijker maken! Dan kunnen we samen naar iets anders groeien. Dan gaan er weer een heleboel deuren open, die anders gesloten blijven. Dan komen we misschien uiteindelijk tot de conclusie dat we helemaal niet zo'n behoefte meer hebben om in te grijpen in het Levensplan dat in ons binnenste ligt opgeslagen. Is het leven niet een avontuur dat nooit ophoudt?
Kagib
Reacties