9-11-2002 mijn persoonlijk verhaal

Ik ben mijn weg gegaan.
Heb wanhoop, vertwijfeling gekend.
Intense pijn ervaren.
Diepe eenzaamheid ondergaan.
Ik dacht hier nooit meer uit te komen.
Was hieraan bijna ten onder gegaan.
En toch is de weg verder gegaan.
En daarom kan ik nu delen dat onder al mijn pijn/wanhoop/vertwijfeling toch de Liefde was.
En
die Liefde heeft me uiteindelijk erdoorheen geholpen, de pijn laten
oplossen, me inzicht en begrip gegeven over de betekenis van het leven.

Het is een weg die vroeg of laat ieder op zal gaan.
De weg terug naar Huis, in ons diepste, diepste innerlijk.
En
als we dan waarlijk thuis gekomen zijn, in ons Hart, dan zijn we altijd
thuis, voelen we ons overal thuis, waar we ook zijn, dan is de
eenzaamheid van het verleden.
Dit Thuis is altijd daar, maar we gaan
er zelf steeds weer van weg, proberen dit thuis ergens anders, in iets
anders, bij iemand anders te vinden..
Maar de vervulling ligt niet
buiten, maar uiteindelijk diep, diep in onszelf en zal alles buiten
onszelf vervullen, tot vervulling brengen.

Ik reik mijn hand.
Weet dat er altijd een uitweg is.
Dat elk moment het Licht in jou is, er voor jou is.
Onder de wolken schijnt toch nog de zon.
De wolken kunnen weer oplossen, als de Zon meer en meer in jou mag stralen, dat je de werking ervaart.
Wolken
kunnen uitregenen als je durf hebt om door te laten stromen dat wat is,
uit te laten stromen, waardoor de Zon weer tevoorschijn kan komen.
De Eeuwige Zon van Liefde schijnt in jou, altijd.
De Zon van het Weten, het levende ervaren, inzicht, waardoor meer en meer de wolken kunnen verdwijnen.
Het is in jou.
Het is in mij.
Het is in iedereen.
Bij velen ver verborgen door dikke lagen wolken, maar in ieder schijnt daaronder de Zon van Liefde.
Als je dit eenmaal hebt mogen voelen/ervaren dat dit werkelijk zo is, zal alles anders zijn.
Dan
zal dit je nooit meer verlaten en je medemens met andere, zachtere ogen
bekijken. Ogen van begrip, en als de Zon meer en meer in jou mag
schijnen met ogen gevuld door Liefde.

Dit Weten/ervaren kan een rots worden.
Een rots waar je op kunt bouwen.
Een
groeien en veranderen op weg naar Huis, vallend maar ook weer opstaand
als een nieuw mens, met weer wat meer begrip en innerlijke ruimte voor
deze Liefde, gaand onder leiding van deze Liefde die je beschermt,
inspireert en draagt, elk moment.

Kagib