na de Eenheidservaring

Gast: Daarna begon de marteling. Ik bleef een week weg van kantoor. Ik wilde die ongewone, levendige ervaring terug hebben, ik wilde opnieuw en nu voorgoed in die gelukzalige wereld verkeren. Dat gebeurde allemaal twee jaar geleden. Ik heb er serieus over gedacht overal afstand van te doen en naar een of andere verlaten uithoek van de wereld te trekken, maar diep in mijn hart weet ik dat ik het op die manier niet terug kan krijgen. Een klooster of een kerk met kaarslicht, waar dood en duisternis de toon bepalen, kan me die ervaring niet geven. Ik heb erover gedacht naar India te gaan, maar ook daar heb ik van af gezien. Toen heb ik een bepaald stimulerend middel gebruikt; dat gaf alles wel meer leven en dergelijke, maar ik wil geen drugs gebruiken. Dat is een te gemakkelijke manier om ervaringen te hebben, dat is een trucje, maar het ware is het niet.
Zo ben ik dan hier, besloot hij. Ik zou er alles voor overhebben, mijn hele leven, alles wat ik bezit, om weer in die wereld te kunnen leven. Wat moet ik doen?

Krishnamurti: Dit is tot u gekomen zonder dat u erom gevraagd had. U had het absoluut niet gezocht. Zolang u ernaar blijft zoeken, zult u het niet vinden. Uw verlangen om die extatische toestand opnieuw te beleven staat een volgende, nieuwe ervaring van gelukzaligheid juist in de weg. U ziet wat er gebeurd is: u hebt die ervaring gehad en nu leeft u met een dode herinnering aan iets van gisteren. Dat wat geweest is staat het nieuwe in de weg.

G: Wilt u zeggen dat ik alles wat er gebeurd is van me af zou moeten zetten en zou moeten vergeten? Dat ik weer door zou moeten gaan met mijn onbenullige leventje, terwijl ik iedere dag innerlijk verkommer?

K: Als u niet achterom kijkt en niet naar meer vraagt, wat wel een hele opgave is, zal datgene waar u geen macht over hebt misschien uit eigen beweging actief worden. Begeerte, zelfs begeerte naar het verhevene, veroorzaakt leed; de behoefte aan meer zet de deur open voor de tijd. Deze gelukzaligheid laat zich niet kopen, niet met offers of met deugdzaamheid en niet met stimulerende middelen. Ze is geen beloning en geen resultaat. Ze komt wanneer het haar belieft; zoek er niet naar.

G: Maar was die ervaring echt, was dit iets van het allerhoogste?

K: Wij willen dat iemand anders ons de bevestiging geeft waardoor we ons zeker voelen met betrekking tot iets wat ons gebeurd is en zo wordt dat een schuilplaats voor ons. Door zekerheid of geborgenheid te ontlenen aan dat wat geweest is, zelfs als het een realiteit was, versterk je het onwerkelijke en kweek je  illusies. Als je iets wat tot het verleden behoort, onverschillig of het iets aangenaams is of iets onaangenaams, overplant in het heden, sta je de werkelijkheid in de weg. Werkelijkheid kent geen duurzaamheid. Ze bestaat van moment tot moment, tijdloos en onmetelijk.


Krishnamurti en gast