regendans

Al een paar dagen was het noodweer, met harde windvlagen en felle stortregens. De aarde zoog het water in en het stof van vele zomers werd van de bomen gespoeld. Het had in dit deel van het land al verscheidene jaren niet goed geregend, maar die schade werd nu wel ingehaald, tenminste, dat hoopte iedereen, en het geluid van de regen en het stromende water had een ondertoon van vreugde.
toen we gingen slapen, regende het nog steeds en het gekletter van de regen op het dak was goed te horen. Er klonk een dansend ritme in en je hoorde ook de vele beken ruisen. Maar wat was het 's ochtends toen weer heerlijk! De wolken waren verdwenen en overal rondom blonken de heuvels in de vroege ochtendzon; ze waren allemaal schoongespoeld en de lucht was vervuld van zegening.

Alles was nog in rust en alleen de bovenste toppen van de heuvels gloeiden. Over een paar minuten zou het dagelijkse rumoer beginnen, maar nu heerste er diepe stilte in het dal, ook al murmelden de beekjes en al was in de verte een haan begonnen te kraaien. Alle kleuren waren opgebloeid; alles was zo intens, het jonge gras en die geweldig grote boom, die het hele dal leek te beheersen.
Er was een weelde van nieuw leven en nu zouden de goden hun overvloedige en met vreugde gegeven offergaven krijgen; nu zouden de velden vruchtbaar worden voor de nieuwe rijstoogst en er zou volop voer zijn voor de koeien en de geiten; nu zouden de waterputten vol zijn en konden in alle vreugde huwelijken worden voltrokken. De aarde was rood en het leven zou feestelijk worden.


Krishnamurti