natuur(lijk)

Soms zijn de buiten en binnenwereld samengesmolten.
 
Mijn sombere gemoed, verduistert voor een moment, het eeuwige Licht dat in me leeft.
Er schuift een wolk voor de zon.
 
Gevangen in deze duisternis, word ik overvallen door een intens verdriet.
Steeds meer wolken pakken zich samen tot een grijze grauwe hemeldeken, waar de zon vergeefs tracht doorheen te dringen.
 
Tranen stromen over mijn wangen.
De hemel huilt mee, alles en iedereen doordrenkend met een vloed van regendruppels.
 

Dan begint er heel ver weg een vogeltje te fluiten.
Het is alsof een zware last van me af valt.
 
Ik droog mijn tranen af.
De laatste regendruppel raakt de grond.
 
Vertedert verschijnt er een lichte glimlach op mijn gezicht.
Een kleine zonnestraal heeft zich een weg gebaand door de grauwe wolkenmassa.
 

Kagib