sterven en Opstanding

Das t mooie uiteindelijk is het de allergrootste Kracht waar alles voor moet wijken, en waar uiteindelijk alles in oplost, de Liefde. De Liefde die niet van deze wereld is.
In eerste instantie lijkt die heel kwetsbaar maar uiteindelijk is Het onoverwinnelijk.
Het is niet het Licht wat lijdt, wat strijd, wat een gevecht moet voeren.
Nee het Licht is. Het Licht dat ingebroken is Ziet. Het Licht Weet.
En heel eenvoudig dat Licht kent geen emotie, doorziet, begrijpt alles.
Maar dit Licht is wel heel confronterend voor de duisternis, voor dat wat nog in het duister is. Voor alles wat van de dialectiek is. Daarin kan het Licht meer en meer gaan drukken. Zien kan heel erg confronteren, het Geweten dat spreekt, spreekt over alles, elk moment. Niet het geweten gevormd door de wereld, cultuur, religie, etc. maar het tijdloze Weten, Geweten.
Dat vormt een brand, dat gaat in je branden, dat doet pijn. Maar daardoor kan t ook alle illusie wegbranden, op laten lossen. Het zal verdwijnen als je dit proces toegang geeft.

Op een bepaalde manier is dat een kruisgang met allerlei stadia, een kruis dat je draagt. Maar meer en meer zul je t waarlijk met Liefde kunnen dragen omdat de Liefde je draagt. Omdat het begrip gegroeid is, waarlijk begrip voor het waarom van alles. Voor alles wat we doen, voor alles wat zich hier op aarde afspeelt.
Zo kan meer en meer het juk heel licht worden.
Al wordt je ik uiteindelijk gekruisigd op alle mogelijke manieren.
Maar uiteindelijk zal er de Opstanding zijn. Een Opstanding als een totaal Nieuw Mens.

Kagib

En de uitgesproken woorden:

http://we.tl/t-te4QYXhDlB