de wijngaard afsluiting
Het is waar: indien de innerlijke ogen gesloten zijn, ziet men dat licht niet en indien het gemoed verhard is of vervuld van liefdeloosheid in oordeel of opvatting, kan men die mildheid niet herkennen. Ook spreekt men erover als een te grote zachtheid of als iets onbestaanbaars in deze harde wereld. Dat het dus iets is dat bij de veel te velen beslist niet gewenst is om de eenvoudige reden dat zij er nooit enige werkelijke aandacht aan geschonken hebben en zich maar liever tevreden stellen met het gemakkelijke. Immers: 'mijn juk is licht'? Waarom zal men het zich dan moeilijk maken? Maar die mensen kennen helemaal het juk niet. Zij slapen in de toegedektheid van hun dode zielen en de onbeweeglijkheid van hun gemoedsrust en huldigen de onwetendheid waarin zich zoveel angst verbergt.
Indien men in de wijngaard leeft is het juk inderdaad heel zacht en licht, een zachtheid die altijd vernieuwend werkt als een teer ontluiken en die men nooit zal kunnen breken en een lichtheid die zich met geen oordeel of schuld laat bezwaren.
O nee, men kan het rijk van het licht niet pachten om zich ermede te bevoordelen en zijn persona en onmenselijkheid ermede te voeden om daardoor zijn aardse macht te vergroten. Dan ontstaat een werelds rijk dat zich geestelijk noemt en waarin men een ieder te vernietigen tracht die oprecht wil toezien op de echte vruchten die de wijngaard heeft opgebracht. Niet om er maar wat rond te neuzen, maar om de vruchten van die gaarde te proeven. En het is te begrijpen dat de wereldlingen deze afgezanten met wantrouwen tegemoet komen en hen vrezen en hen daarom proberen te doden. Want zij willen zich ontdoen van die ontmaskeraars van de schijn waarachter zich de hebzucht en de machtszucht verbergt. De enige mogelijkheid zich ervan te ontdoen is eenvoudig: sla ze dood.
Zou er een mens zijn die gelooft dat de ware Christus, zo hij wederom verscheen, ook maar een dag geduld zou worden? Zou men niet alles in het werk stellen hem maar zo gauw mogelijk kwijt te raken?
Nee, God kan nooit bedoeld hebben Zijn onaantastbaar rijk in pacht of zelfs maar als bruikleen af te staan.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=LFK4BDV2
Indien men in de wijngaard leeft is het juk inderdaad heel zacht en licht, een zachtheid die altijd vernieuwend werkt als een teer ontluiken en die men nooit zal kunnen breken en een lichtheid die zich met geen oordeel of schuld laat bezwaren.
O nee, men kan het rijk van het licht niet pachten om zich ermede te bevoordelen en zijn persona en onmenselijkheid ermede te voeden om daardoor zijn aardse macht te vergroten. Dan ontstaat een werelds rijk dat zich geestelijk noemt en waarin men een ieder te vernietigen tracht die oprecht wil toezien op de echte vruchten die de wijngaard heeft opgebracht. Niet om er maar wat rond te neuzen, maar om de vruchten van die gaarde te proeven. En het is te begrijpen dat de wereldlingen deze afgezanten met wantrouwen tegemoet komen en hen vrezen en hen daarom proberen te doden. Want zij willen zich ontdoen van die ontmaskeraars van de schijn waarachter zich de hebzucht en de machtszucht verbergt. De enige mogelijkheid zich ervan te ontdoen is eenvoudig: sla ze dood.
Zou er een mens zijn die gelooft dat de ware Christus, zo hij wederom verscheen, ook maar een dag geduld zou worden? Zou men niet alles in het werk stellen hem maar zo gauw mogelijk kwijt te raken?
Nee, God kan nooit bedoeld hebben Zijn onaantastbaar rijk in pacht of zelfs maar als bruikleen af te staan.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=LFK4BDV2
Reacties