het innerlijke vuur 1
Jezus zeide: Wie mij nabij is, is het vuur nabij en wie ver van mij is, is ver van het Koninkrijk.
Jezus vertegenwoordigt het ware Ik-Zelf in de mens. Het is het licht, de kracht, de waarheid en het leven. Het is het scheppende beginsel bij uitstek, de manifestatie van het eeuwig zijn waarin de mens naar zijn hoge afkomst is geworteld. Het is voor ieder de enige mogelijkheid tot werkelijk zelf leven, en niet geleefd te worden.
Doordat het Ik-Zelf een kracht is, is het voelbaar in het innerlijke leven, ja het is zodanig voelbaar dat een weinig van de kracht al teveel is. Ons sterfelijk deel is er niet direct tegen bestand en daarom is gezegd: Het is een verterend vuur.
Wij mensen hebben geen idee wat ons wacht, indien we de moed opbrengen daardoor verteerd te worden. Het is een sterven en een leven zolang, en zo niets ontziend, totdat de doorbraak in ons is geschied en alle angst en twijfel, alle tegenzin en verdwazing zijn vergaan in de overgave aan en de aanbidding van die al-ene kracht, waardoor de grote helderheid in het bewustzijn opgaat. Die helderheid neemt toe naarmate ze meer wordt verdragen. Want er is geen einde aan die toename en groei.
Onvoorstelbaar is de oneindige weg, niet te zeggen de rijkdom die de nieuwe mens op dit pad tegemoet gaat, en dat enkel en alleen omdat hij meer en meer wordt die hij is, terwijl het licht van het vuur toeneemt bij iedere trede.
Een ieder die dit wil en gekozen heeft, wat er dan ook verder moge geschieden en welke spookgestalten er ook op zijn weg komen, zal ervaren dat zijn weg leidt tot het binnenste leven, een ingaan in zichzelf en tegelijk een geleid worden door allen die hem zijn voorgegaan, en in het bijzonder door de innerlijke begeleider, de in hem wonende engel waarvan het aangezicht in glans toeneemt en waarvan het licht voortdurend wordt verhoogd.
Het is ermede als in het onderzoek der geleerden: na iedere oneindigheid vindt men een nieuwe oneindigheid, zowel naar boven doordringend in het onbegrensde, als naar de diepte in het oneindig kleine. Men vindt de grenzen niet van het licht en het leven. In het kleinste atoom is de kracht van 'duizend zonnen' verborgen, zij manifesteert zich als een alvernietigend licht door het geweld dat het atoom is aangedaan. Het geweld dat de mens nodig heeft, is de innerlijke kracht waarmede hij het licht kan binnengaan, ofschoon het hem aanvankelijk is alsof het in de diepste duisternis schijnt.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=4PGABT6V
Jezus vertegenwoordigt het ware Ik-Zelf in de mens. Het is het licht, de kracht, de waarheid en het leven. Het is het scheppende beginsel bij uitstek, de manifestatie van het eeuwig zijn waarin de mens naar zijn hoge afkomst is geworteld. Het is voor ieder de enige mogelijkheid tot werkelijk zelf leven, en niet geleefd te worden.
Doordat het Ik-Zelf een kracht is, is het voelbaar in het innerlijke leven, ja het is zodanig voelbaar dat een weinig van de kracht al teveel is. Ons sterfelijk deel is er niet direct tegen bestand en daarom is gezegd: Het is een verterend vuur.
Wij mensen hebben geen idee wat ons wacht, indien we de moed opbrengen daardoor verteerd te worden. Het is een sterven en een leven zolang, en zo niets ontziend, totdat de doorbraak in ons is geschied en alle angst en twijfel, alle tegenzin en verdwazing zijn vergaan in de overgave aan en de aanbidding van die al-ene kracht, waardoor de grote helderheid in het bewustzijn opgaat. Die helderheid neemt toe naarmate ze meer wordt verdragen. Want er is geen einde aan die toename en groei.
Onvoorstelbaar is de oneindige weg, niet te zeggen de rijkdom die de nieuwe mens op dit pad tegemoet gaat, en dat enkel en alleen omdat hij meer en meer wordt die hij is, terwijl het licht van het vuur toeneemt bij iedere trede.
Een ieder die dit wil en gekozen heeft, wat er dan ook verder moge geschieden en welke spookgestalten er ook op zijn weg komen, zal ervaren dat zijn weg leidt tot het binnenste leven, een ingaan in zichzelf en tegelijk een geleid worden door allen die hem zijn voorgegaan, en in het bijzonder door de innerlijke begeleider, de in hem wonende engel waarvan het aangezicht in glans toeneemt en waarvan het licht voortdurend wordt verhoogd.
Het is ermede als in het onderzoek der geleerden: na iedere oneindigheid vindt men een nieuwe oneindigheid, zowel naar boven doordringend in het onbegrensde, als naar de diepte in het oneindig kleine. Men vindt de grenzen niet van het licht en het leven. In het kleinste atoom is de kracht van 'duizend zonnen' verborgen, zij manifesteert zich als een alvernietigend licht door het geweld dat het atoom is aangedaan. Het geweld dat de mens nodig heeft, is de innerlijke kracht waarmede hij het licht kan binnengaan, ofschoon het hem aanvankelijk is alsof het in de diepste duisternis schijnt.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=4PGABT6V
Reacties