zoeken en vinden 3
Jezus noemde het het Koninkrijk. En het zou in ons zijn als een innerlijke staat, waarin geen wisselende toestanden zijn van ellende en welvaart, van dood en vertwijfeling. Waarin geen zucht der afhankelijkheid heerst en de botsingen der tegenstellingen niet gekend worden. Een rijk dat ons innerlijk leven zou zijn, waarin werkelijk onze afkomst gelegen is en onze bevestiging en ons tehuis. Waar fouten, zonden en tekorten, niet meer de menselijke verbindingen ontzetten en ontstellen, omdat ze er zinloos zijn geworden. Ze worden er vergeten, omdat iedere bedoeling er is opgeheven.
Wat hebben in een vervulde staat bedoelingen en intriges nog voor zin? Hoe komt de mens er eigenlijk toe om over een levensstaat te spreken, een levensgeest als beleefbare realiteit in het heden die als gevolg van zijn eeuwige natuur aan geen wisseling en verandering is onderworpen? Want de geestelijke mens, de innerlijk levende is de schepping Gods, en als zodanig als kwaliteit ondeelbaar en absoluut. Wat uit God is, in de mens, is volkomen. Er ontbreekt niets aan. waarom zou een mens dat gerecht niet kiezen?
Hij komt hen herinneren aan hun afkomst. Aan het goddelijk licht, waaruit zij zijn voortgekomen en waarin ze zijn geworteld. Maar ze weten het niet meer. Zijn ze verstijfd van binnen? Hebben ze een houten ziel? Slapen of zijn ze slechts vervuld van een belangenleven, zodat het leven 'om niet' door hen niet gezien en niet herkend wordt?
Als we stilstaan bij deze uitspraken van Jezus vragen we ons af: Is dit een leer? Waarom maakt een mens van het leven een leer? Omdat je die kunt opschrijven in een boekje en in je kast kunt zetten? Of uit je hoofd kunt leren? Dan echter wordt het een intellectule aangelegenheid. Zoeken is toch geen leer! Zoeken is kiezen en verwerpen, kiezen en verwerpen tot men eindelijk iets waardevols vindt. Kiezen is een bezig zijn. En hoe is men bezig? Hoe doet men dat? Houdt iemand zich met al maar verdrietige dingen bezig? Doet hij het uit eigen beweging, omdat hij er zo van houdt, of verbeeldt hij zich dat hij niet anders kan en hij het moet? Dan zoekt hij niet. Zoeken is een eigen beweging. Iets dat je doet, en je houdt niet eerder op, of je hebt het gevonden.
Sommige mensen zeggen dat ze gauw tevreden zijn. Hoe tevreden slaapt hij? Tevreden met wat men heeft verworven. Een geslaagd leven. Nog tien jaar leven op mijn kasteel met mijn tuin, mijn park, mijn bossen, mijn schuurtje, mijn geraniums en mijn theelichtje. Nog twee jaar leven met het hart van een meisje in mijn boezem of van mijn buurman of desnoods van mijn vijand. Is het leven iets tevredens? Wat een dwaze vraag! Het leven is het heerlijkste wat er is. Het is een verrukking, een licht, een zaligheid, een groot geluk en iets unieks.
Kom kijken naar het veld van eer. Verschrikking, ontbinding, verbloeding en verbrijzeling, stervende lichamen, krijtende mensen, zich doodsnikkende vrouwen en kinderen. Ijzeren kruisen, zilveren kruisen, gouden kruisen, tranen, tranen, tranen, niet genoeg tranen. Ja maar, er is geen slagveld meer in het innerlijke leven. Het is niet het leven van nog een beetje langer of: Maak er alstublieft een eind aan. En ook niet dat u de zaken neemt, zoals ze zijn.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=Q5UO76YS
Wat hebben in een vervulde staat bedoelingen en intriges nog voor zin? Hoe komt de mens er eigenlijk toe om over een levensstaat te spreken, een levensgeest als beleefbare realiteit in het heden die als gevolg van zijn eeuwige natuur aan geen wisseling en verandering is onderworpen? Want de geestelijke mens, de innerlijk levende is de schepping Gods, en als zodanig als kwaliteit ondeelbaar en absoluut. Wat uit God is, in de mens, is volkomen. Er ontbreekt niets aan. waarom zou een mens dat gerecht niet kiezen?
Hij komt hen herinneren aan hun afkomst. Aan het goddelijk licht, waaruit zij zijn voortgekomen en waarin ze zijn geworteld. Maar ze weten het niet meer. Zijn ze verstijfd van binnen? Hebben ze een houten ziel? Slapen of zijn ze slechts vervuld van een belangenleven, zodat het leven 'om niet' door hen niet gezien en niet herkend wordt?
Als we stilstaan bij deze uitspraken van Jezus vragen we ons af: Is dit een leer? Waarom maakt een mens van het leven een leer? Omdat je die kunt opschrijven in een boekje en in je kast kunt zetten? Of uit je hoofd kunt leren? Dan echter wordt het een intellectule aangelegenheid. Zoeken is toch geen leer! Zoeken is kiezen en verwerpen, kiezen en verwerpen tot men eindelijk iets waardevols vindt. Kiezen is een bezig zijn. En hoe is men bezig? Hoe doet men dat? Houdt iemand zich met al maar verdrietige dingen bezig? Doet hij het uit eigen beweging, omdat hij er zo van houdt, of verbeeldt hij zich dat hij niet anders kan en hij het moet? Dan zoekt hij niet. Zoeken is een eigen beweging. Iets dat je doet, en je houdt niet eerder op, of je hebt het gevonden.
Sommige mensen zeggen dat ze gauw tevreden zijn. Hoe tevreden slaapt hij? Tevreden met wat men heeft verworven. Een geslaagd leven. Nog tien jaar leven op mijn kasteel met mijn tuin, mijn park, mijn bossen, mijn schuurtje, mijn geraniums en mijn theelichtje. Nog twee jaar leven met het hart van een meisje in mijn boezem of van mijn buurman of desnoods van mijn vijand. Is het leven iets tevredens? Wat een dwaze vraag! Het leven is het heerlijkste wat er is. Het is een verrukking, een licht, een zaligheid, een groot geluk en iets unieks.
Kom kijken naar het veld van eer. Verschrikking, ontbinding, verbloeding en verbrijzeling, stervende lichamen, krijtende mensen, zich doodsnikkende vrouwen en kinderen. Ijzeren kruisen, zilveren kruisen, gouden kruisen, tranen, tranen, tranen, niet genoeg tranen. Ja maar, er is geen slagveld meer in het innerlijke leven. Het is niet het leven van nog een beetje langer of: Maak er alstublieft een eind aan. En ook niet dat u de zaken neemt, zoals ze zijn.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=Q5UO76YS
Reacties