de Oorsprong 1
Ge zult worden wat ik ben en ik zelf zal worden wat hij is en de verborgen dingen zullen hem geopenbaard worden.
'Ik' is niet te begrijpen. Er is geen enkel denkbeeld dat 'Ik' kan weergeven. De oorsprong van Ik is ook de oorsprong van bewust zijn, het 'in den beginne', de eerste openbaring van het leven. 'Ik' moet dus gevormd zijn. Hoe kan zich anders het leven aan de mens waar maken? Toch alleen door zijn Ik?
Het Ik van alle mensen over de gehele wereld is van dezelfde substantie. Een stralende substantie, een onvernietigbare substantie, lichtend, veilig, kracht uit kracht, bron uit bron, leven uit leven, bewustzijn uit bewustzijn. Is dit te begrijpen? Een begrip is verstard. Als we een verstard begrijp belijden, verstart de ziel. Niet wat we begrijpen kunnen, is het leven. Maar wat we leven kunnen, door het te zijn. Door het leven te leven. wat zal men er anders mee kunnen doen? Een mens zal nooit begrijpen wat hij is. Daarom zal hij nooit antwoord krijgen op de vraag: Waarom?
Waarom schijnt de zon? Waarom springt het hert? Waarom zingt de vogel? Het zijn uitingen van leven. Waarom? Ik kan mij niet buiten mij zelf verplaatsen. Niet over mijzelf heenspringen, niet mij zelf bezien, nooit met het zelf experimenteren. Het leent zich er niet voor. Met het lichaam kan men allerlei proeven verrichten. Men kan lichamelijke zielsreacties tevoorschijn roepen. De zintuigen prikkelen en het zenuwgestel. Maar wat kan men met 'Ik' doen? Met uw Ik, met mijn Ik? Men kan het lichaam vernietigen. Iemand blind maken en doof. Maar hoe schaadt men het Ik? Hoe bereikt men het ooit? Als men het grijpen wil, is het weg. Het is minder dan een ademtocht. Het is als niets.
Een niets waaruit alles voortkomt, alles. Als ik luister naar mijn Ik, wat hoort het dan? Ik luister naar mij zelf. Al luisterend worden ik en mij zelf één. Een stilte, een Ik, een leven, een zijn, stil zijn, kloppend zijn, ritmisch zijn. Ik ben die ik ben. Het lichaam wordt stil. Heel stil. Mijn gedachten worden stil, zij verdwijnen eigenlijk geheel. Mijn ziel wordt stil. Naar mate ik meer luister, nog stiller. Kan dat? Het kan. Ik hoor stilte, ik verzink in stilte, nog dieper, nog dieper. Het wordt licht uit de stilte. Dageraad uit de stilte. Zonsopgang uit de stilte. Het licht wordt klank, de klank wordt lied, het lied zingt zich zelf. Ik zing zelf, oerwoorden, woorden van het begin der schepping, de grondslag der schepping, Halal, Hillel, Jâh-Hallelujah (loven, prijzen, jubelen, danken).
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
'Ik' is niet te begrijpen. Er is geen enkel denkbeeld dat 'Ik' kan weergeven. De oorsprong van Ik is ook de oorsprong van bewust zijn, het 'in den beginne', de eerste openbaring van het leven. 'Ik' moet dus gevormd zijn. Hoe kan zich anders het leven aan de mens waar maken? Toch alleen door zijn Ik?
Het Ik van alle mensen over de gehele wereld is van dezelfde substantie. Een stralende substantie, een onvernietigbare substantie, lichtend, veilig, kracht uit kracht, bron uit bron, leven uit leven, bewustzijn uit bewustzijn. Is dit te begrijpen? Een begrip is verstard. Als we een verstard begrijp belijden, verstart de ziel. Niet wat we begrijpen kunnen, is het leven. Maar wat we leven kunnen, door het te zijn. Door het leven te leven. wat zal men er anders mee kunnen doen? Een mens zal nooit begrijpen wat hij is. Daarom zal hij nooit antwoord krijgen op de vraag: Waarom?
Waarom schijnt de zon? Waarom springt het hert? Waarom zingt de vogel? Het zijn uitingen van leven. Waarom? Ik kan mij niet buiten mij zelf verplaatsen. Niet over mijzelf heenspringen, niet mij zelf bezien, nooit met het zelf experimenteren. Het leent zich er niet voor. Met het lichaam kan men allerlei proeven verrichten. Men kan lichamelijke zielsreacties tevoorschijn roepen. De zintuigen prikkelen en het zenuwgestel. Maar wat kan men met 'Ik' doen? Met uw Ik, met mijn Ik? Men kan het lichaam vernietigen. Iemand blind maken en doof. Maar hoe schaadt men het Ik? Hoe bereikt men het ooit? Als men het grijpen wil, is het weg. Het is minder dan een ademtocht. Het is als niets.
Een niets waaruit alles voortkomt, alles. Als ik luister naar mijn Ik, wat hoort het dan? Ik luister naar mij zelf. Al luisterend worden ik en mij zelf één. Een stilte, een Ik, een leven, een zijn, stil zijn, kloppend zijn, ritmisch zijn. Ik ben die ik ben. Het lichaam wordt stil. Heel stil. Mijn gedachten worden stil, zij verdwijnen eigenlijk geheel. Mijn ziel wordt stil. Naar mate ik meer luister, nog stiller. Kan dat? Het kan. Ik hoor stilte, ik verzink in stilte, nog dieper, nog dieper. Het wordt licht uit de stilte. Dageraad uit de stilte. Zonsopgang uit de stilte. Het licht wordt klank, de klank wordt lied, het lied zingt zich zelf. Ik zing zelf, oerwoorden, woorden van het begin der schepping, de grondslag der schepping, Halal, Hillel, Jâh-Hallelujah (loven, prijzen, jubelen, danken).
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties