de Oorsprong afsluiting
Dit zijn alle merkwaardige uitdrukkingen, die echter tot leven gebracht worden als deze dingen zich aan ons zelf voltrekken. Er is geen sprake van menselijke hoogmoed, want alles wat naar hoogmoed zweemt, verhardt in liefdeloosheid en zou het verlichtingsproces en het opstandingsleven geheel verhinderen en insluiten. Het is juist de subtiliteit van het innerlijke lichaam die geen zweem van hoogmoed kan verdragen of in het geheel niet kent. Want hoogmoed is niet subtiel, maar hard en grof.
Het merkwaardige nu is, dat van de steen die een symbool is voor het ware zelf als zoon Gods, gezegd wordt dat ook zijn natuur zowel lichamelijk als geestelijk is. De steen der wijzen is het ware Ik van de mens dat uit de gezalfde is, ja dat ook zelf gezalfd is en zoals in die oude geschriften staat aangeduid 'van zichzelf zwanger wordt en zichzelf baart.' Op die wijze gezien wordt God de Vader van zichzelf - door de geboorte van de zoon - in de mens. Het is de mens die in zijn ziel de zoon kan baren, als gevolg van het levenswater dat hij gedronken heeft.
Geleidelijk maakt deze schroom plaats voor herkenning en vertrouwdheid. Het is goed dat het oog der ziel slechts langzaam wordt geopend, want het is niet ineens voorbereid tot het aanschouwen en beleven der geestelijke werelden, zoals een mens niet plotseling een te grote vreugde kan verdragen. En we begrijpen: 'Indien iemand van het water drinkt uit mijn mond, hij zal worden als ik en ik zelf zal worden wat hij is en de verborgen dingen zullen hem geopenbaard worden'.
Ook leert hij zien en beleven de 'verborgenheden' van zijn eigen gemoed en zijn lichaam. Hij leert het immense rijk van het grote dubbelleven waarnemen, zonder zich daardoor echter te laten misleiden. Men komt tot de ontdekking dat alles wat gedacht is en een voorstelling heeft verkregen, zolang het wordt gevoed, een zelfstandig bestaan in dat rijk vermag te voeren, alleen gebonden in de kwaliteiten der kringen waaraan het als impuls zijn ontstaan te danken had. Zo blijkt dat lichaam en ziel de verborgen toegang bevatten tot een wereld van licht en gewaarwording die men zich niet had kunnen dromen.
Zonder twijfel wordt de mens dan geconfronteerd met vele tekorten, als evenzovele gebreken, die aanvulling behoeven en die hem door het tegemoetkomende licht worden geschonken. Dat is de vergeving, die hem geschiedt, en hij krijgt er begrip van wat het is op de weg der voleindiging te zijn. Hij maakt dan bewust deel uit van de grote omwenteling, die in zovele mensen plaats grijpt, en in welke voortdurende verandering hij mede bevrijdend werkzaam is. Leedverlichtend, waandoorbrekend en krachtopenbarend.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Het merkwaardige nu is, dat van de steen die een symbool is voor het ware zelf als zoon Gods, gezegd wordt dat ook zijn natuur zowel lichamelijk als geestelijk is. De steen der wijzen is het ware Ik van de mens dat uit de gezalfde is, ja dat ook zelf gezalfd is en zoals in die oude geschriften staat aangeduid 'van zichzelf zwanger wordt en zichzelf baart.' Op die wijze gezien wordt God de Vader van zichzelf - door de geboorte van de zoon - in de mens. Het is de mens die in zijn ziel de zoon kan baren, als gevolg van het levenswater dat hij gedronken heeft.
Geleidelijk maakt deze schroom plaats voor herkenning en vertrouwdheid. Het is goed dat het oog der ziel slechts langzaam wordt geopend, want het is niet ineens voorbereid tot het aanschouwen en beleven der geestelijke werelden, zoals een mens niet plotseling een te grote vreugde kan verdragen. En we begrijpen: 'Indien iemand van het water drinkt uit mijn mond, hij zal worden als ik en ik zelf zal worden wat hij is en de verborgen dingen zullen hem geopenbaard worden'.
Ook leert hij zien en beleven de 'verborgenheden' van zijn eigen gemoed en zijn lichaam. Hij leert het immense rijk van het grote dubbelleven waarnemen, zonder zich daardoor echter te laten misleiden. Men komt tot de ontdekking dat alles wat gedacht is en een voorstelling heeft verkregen, zolang het wordt gevoed, een zelfstandig bestaan in dat rijk vermag te voeren, alleen gebonden in de kwaliteiten der kringen waaraan het als impuls zijn ontstaan te danken had. Zo blijkt dat lichaam en ziel de verborgen toegang bevatten tot een wereld van licht en gewaarwording die men zich niet had kunnen dromen.
Zonder twijfel wordt de mens dan geconfronteerd met vele tekorten, als evenzovele gebreken, die aanvulling behoeven en die hem door het tegemoetkomende licht worden geschonken. Dat is de vergeving, die hem geschiedt, en hij krijgt er begrip van wat het is op de weg der voleindiging te zijn. Hij maakt dan bewust deel uit van de grote omwenteling, die in zovele mensen plaats grijpt, en in welke voortdurende verandering hij mede bevrijdend werkzaam is. Leedverlichtend, waandoorbrekend en krachtopenbarend.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties