de wil tot Liefde 4

Er is een ets van Rembrandt van een stervende jongeling, voor een altaar waarop een vuur brandt waaruit, uit eigen as, de phoenix verrijst. Men moet de waarheid hiervan gevoelen, erkennen, 'zien' om haar te willen en lief te hebben. Natuurlijk is het niet voor te schrijven. Wakker worden is geen voorschrift maar het is te begrijpen dat er vele mensen zijn die langzamerhand genoeg hebben van al dat slapen en nachtmerries dromen, die er ziek, ellendig en neerslachtig, ja wanhopig onder worden en er daardoor toe komen het nieuwe leven binnen te gaan.
En wat toch allemaal geen reden is om het tot de hoogste nood te laten komen om er op die wijze zichzelf toe te dwingen. In het verlossingsverlangen is de spontane liefde aanwezig tot het inzuivere leven dat ontstroomt aan de verborgen welbron. Dit levenswater zuivert alle verontreinigingen in een nooit eindigend vermogen.

Deze dingen beklijven niet in een collectiviteit en kunnen niet en masse onderhouden worden. Ze zijn voor de enkeling en tenslotte is iedereen een enkeling totdat dit enkel zijn langs innerlijke weg wordt opgenomen in een oorspronkelijke saamhorigheid die de ware grondslag der mensheid is.
Het is voor u, voor mij, voor een ieder die deze brandende nood der ziel kent en waarvoor al het andere verbleekt.
Het maakt de indruk voor velen van een vreemde stille toegewijdheid, 'ein fremdes fühlen' dat zich voordoet in de kleine ruimte van uw 'binnenkamer' en waarin het ons plechtig te moede wordt. Het is of hier een punt zich verruimt tot cirkel en op die wijze cirkel na cirkel - als jaarringen van een boom - zich verwijden in grotere omvatting. Een ontwakend ritme van een nieuwe harteklop. Het zelfloze zelf wordt tot oorsprong van een eeuwigheidsbron waarvan de stille kracht ons meer en meer vervult.

Hebben we niet gelezen dat de vissen sterven in het water omdat dit zozeer door het menselijke afval is verontreinigd? Ondervinden de mensen niet dat hun ziel sterft, omdat zij voortdurend doende zijn hun leven te vergiftigen met misleidende sensaties en zij met recht zieltogend zijn en zij zich hopeloos, verduisterd en onmachtig gevoelen om werkelijk te leven? Welk een ruimte en vrijheid wachten hen als zij de weg erheen niet versmaden en dagelijks de moed opbrengen tot die verlossende levensgang? Dat maakt het leven zelf tot weg. Het dagelijks leven wordt tot een geheel eigen leven waarvan het kenmerk leedverterende liefde is die de lasten der mensen verlicht en ons gemakkelijk die van onszelf doet dragen.

Ieder weet dat er vroeger heldere stromen waren waarin het heerlijk was te baden en er geheel in ondergedompeld te zijn. Nu wordt men gewaarschuwd om vooral niet je hand erin te steken. Of er moet eerst een proef genomen worden. Zo doet men met de lucht in de grote stad die zo verontreinigd is. Neem een steekproef, voordat u verder gaat met ademen. En intussen verstikken we. Er zijn tegenwoordig vele jonge mensen die de dood zoeken. Hun aantal wordt niet bekendgemaakt teneinde de medemensen niet te verontrusten. Welk een onwaarachtigheid. Confronteer ons met de nood der jongeren. Laat ons de ogen open houden voor alles wat we nalaten en waarin we tekort schieten en meer leven voor elkander en de kracht in onze harten leren kennen die leed vernietigt en verontreinigingen verbrandt.


Barend van der Meer

De uitgesproken woorden

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE