de mens kan niet sterven 2
Wanneer de dingen om ons heen vergankelijk zijn, heeft het geen zin deze uit onze omgeving te verwijderen of een leven te leiden zoals men wel vroeger in kloosters deed of in kluizenaarshutten om toch maar de boze wereld te ontvluchten. Het ligt toch voor de hand, dat de enige mogelijkheid, om aan het teleurstellende wereldse leven te ontkomen, is dit in onszelf te overwinnen.
Het 'Ik heb de wereld overwonnen' zal Jezus toch zeker niet gezegd hebben met het oog op zijn onweerstaanbaar goddelijk liefdevermogen alleen, maar het de mensen voorgehouden hebben dat dit voor een ieder mogelijk is, die van goeden wille is. Het wijst toch op een toestand van bewustzijn waarin de wereld, of het nu een steen des aanstoots is, een eendagsvlieg of een zeepbel, niet meer van invloed is op een levenskern in ons die het uitgangspunt zal blijken van een onverstoorbare positieve levensfunctie, die uit eigen aard meer is dan alles wat haar zou willen vernietigen.
Menigeen zal dit, wijzend op eigen levenservaring, betwijfelen en tot de uitkomst komen, dat zijn leven maar een ongelukkig, vaak glansloos bestaan is waarin geen sprake is van overwinningen van werelden welke dan ook en een mens zich de dupe voelt, een buit van machten waartegen hij meent niet opgewassen te kunnen zijn. Trouwens, die mensen zijn geneigd de schuld te geven aan de 'dingen' buiten zich en projecteren hun eigen onmacht op hun zgn minderwaardigheidsgevoel of een volstrekt wantrouwen in zichzelve.
Zij weten gewoon niet wat zij doen. Is het werkelijk zo moeilijk te geloven, en te ondervinden in de dagelijkse verhoudingen, dat er in een ieder mens het beginsel is van onvernietigbaar licht en kracht, waarmee het mogelijk is zijn bewustzijn te vervullen en alle verdere spoken, die hij in zich heeft toegelaten, te verjagen?
Waar wij zeker van kunnen zijn is het ogenblik waarin wij leven en dit ogenblik bevat een deur ter ontkoming aan alle ellende, alle vertwijfeling, alle ziekte en nood, alle lijden. Niet als een belofte in de toekomst, maar nu, altijd nu en dat hebt u steeds bij u.
Het hangt alles af van waarmede wij zelf ons bewustzijn vervullen, waardoor wij ons laten innemen, bezetten, hypnotiseren, overweldigen en verbrijzelen. Een ding is er, dat niet te verbrijzelen is. Dat wat wij zelf zijn, en dat voor velen misschien eerst duidelijk wort, voelbaar, tastbaar en beleefbaar, als zij door hel en verdoemenis zijn heengegaan.
Maar anderen zullen er toch zijn, die het bij intuïtie aanvoelen en het innerlijk weten in hun geloof, welke naam zij daar dan ook aan geven. Want het aantal mensen is beperkt, dat de moed heeft van het goddelijk beginsel in zichzelf te gewagen en te weten dat het het licht der wereld is, de zon, die leven en verwarming schenkt, de liefde die niet meer zich bezorgd kan maken, maar vervuld is van weergaloos vertrouwen en kracht, het zout dat voor alle bederf ons behoedt en dat ons vrijwaart voor begoochelingen en illusies.
Dit is niet zomaar aan te nemen, maar komt voort uit ervaringen die ieder die wil, deelachtig worden kan, waarbij hij zich dan niet beklagen moet als deze onaantastbare waarde op de proef gesteld wordt. Want er zijn nu eenmaal in de wereld machten, die deze zaken volstrekt ontkennen. Die de grootste verachting hebben voor een mens en met hem omspringen als een armzalige pias.
Daarom, als gij u tot de uitverkorenen wilt zien gekozen, begin u dan zelf op te richten en laat u niet verslaan al hebt gij duizend nederlagen geleden. Hier is het zaak om alle angst overboord te zetten en de hand aan de ploeg te slaan, het ogenblik aan te grijpen, er naar uit te leren zien, er rekening mee te leren houden en te beseffen, dat het eigenlijke leven een bron van eindeloze kracht is, onvermengd in zijn reinheid en zuiverheid, heerlijk in zijn overvloed van liefde en onwrikbaar in zijn vermogen tot een vrede die niet verstoord kan worden, een vrede voor ieder mensenkind.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Het 'Ik heb de wereld overwonnen' zal Jezus toch zeker niet gezegd hebben met het oog op zijn onweerstaanbaar goddelijk liefdevermogen alleen, maar het de mensen voorgehouden hebben dat dit voor een ieder mogelijk is, die van goeden wille is. Het wijst toch op een toestand van bewustzijn waarin de wereld, of het nu een steen des aanstoots is, een eendagsvlieg of een zeepbel, niet meer van invloed is op een levenskern in ons die het uitgangspunt zal blijken van een onverstoorbare positieve levensfunctie, die uit eigen aard meer is dan alles wat haar zou willen vernietigen.
Menigeen zal dit, wijzend op eigen levenservaring, betwijfelen en tot de uitkomst komen, dat zijn leven maar een ongelukkig, vaak glansloos bestaan is waarin geen sprake is van overwinningen van werelden welke dan ook en een mens zich de dupe voelt, een buit van machten waartegen hij meent niet opgewassen te kunnen zijn. Trouwens, die mensen zijn geneigd de schuld te geven aan de 'dingen' buiten zich en projecteren hun eigen onmacht op hun zgn minderwaardigheidsgevoel of een volstrekt wantrouwen in zichzelve.
Zij weten gewoon niet wat zij doen. Is het werkelijk zo moeilijk te geloven, en te ondervinden in de dagelijkse verhoudingen, dat er in een ieder mens het beginsel is van onvernietigbaar licht en kracht, waarmee het mogelijk is zijn bewustzijn te vervullen en alle verdere spoken, die hij in zich heeft toegelaten, te verjagen?
Waar wij zeker van kunnen zijn is het ogenblik waarin wij leven en dit ogenblik bevat een deur ter ontkoming aan alle ellende, alle vertwijfeling, alle ziekte en nood, alle lijden. Niet als een belofte in de toekomst, maar nu, altijd nu en dat hebt u steeds bij u.
Het hangt alles af van waarmede wij zelf ons bewustzijn vervullen, waardoor wij ons laten innemen, bezetten, hypnotiseren, overweldigen en verbrijzelen. Een ding is er, dat niet te verbrijzelen is. Dat wat wij zelf zijn, en dat voor velen misschien eerst duidelijk wort, voelbaar, tastbaar en beleefbaar, als zij door hel en verdoemenis zijn heengegaan.
Maar anderen zullen er toch zijn, die het bij intuïtie aanvoelen en het innerlijk weten in hun geloof, welke naam zij daar dan ook aan geven. Want het aantal mensen is beperkt, dat de moed heeft van het goddelijk beginsel in zichzelf te gewagen en te weten dat het het licht der wereld is, de zon, die leven en verwarming schenkt, de liefde die niet meer zich bezorgd kan maken, maar vervuld is van weergaloos vertrouwen en kracht, het zout dat voor alle bederf ons behoedt en dat ons vrijwaart voor begoochelingen en illusies.
Dit is niet zomaar aan te nemen, maar komt voort uit ervaringen die ieder die wil, deelachtig worden kan, waarbij hij zich dan niet beklagen moet als deze onaantastbare waarde op de proef gesteld wordt. Want er zijn nu eenmaal in de wereld machten, die deze zaken volstrekt ontkennen. Die de grootste verachting hebben voor een mens en met hem omspringen als een armzalige pias.
Daarom, als gij u tot de uitverkorenen wilt zien gekozen, begin u dan zelf op te richten en laat u niet verslaan al hebt gij duizend nederlagen geleden. Hier is het zaak om alle angst overboord te zetten en de hand aan de ploeg te slaan, het ogenblik aan te grijpen, er naar uit te leren zien, er rekening mee te leren houden en te beseffen, dat het eigenlijke leven een bron van eindeloze kracht is, onvermengd in zijn reinheid en zuiverheid, heerlijk in zijn overvloed van liefde en onwrikbaar in zijn vermogen tot een vrede die niet verstoord kan worden, een vrede voor ieder mensenkind.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties