12-12-41 meebewegen
Vanochtend enorme rust over me. Net een storm, die uitgeraasd is. Ik merk, dat dat altijd weerkomt. Na dagen van geweldig intensief innerlijk leven en het naar duidelijkheid streven en barensweeen over zinnen en gedachten, die nog lang niet geboren willen worden en geweldig grote eisen stellen aan jezelf en het het belangrijkste en noodzakelijkste vinden je eigen kleine vorm te vinden enz. enz.
Dan opeens valt dat allemaal weer van me af, dan komt er een weldadige vermoeidheid in mijn hersens, dan is er weer wat uitgewoed, dan komt er bijna een soort mildheid over me, ook tgo. mezelf, er valt een sluimer over me heen, waardoor het leven gedempter en ook vaak vriendelijker tot me komt. En een verzoend zijn met het leven. En ook: niet ik speciaal wil iets of moet iets, het leven is groot en goed en boeiend en eeuwig en wanneer je zo erg de nadruk op jezelf legt en spartelt en raast, dan ontgaat je die grote en machtige en eeuwige stroom, die het leven is.
Dit zijn werkelijk van die momenten - en ik ben er zo dankbaar voor - dat al het persoonlijke streven van me afvalt, dat m'n drang bv naar kennis en weten tot rust komt, dan komt er plotseling met brede vleugelslag een klein stukje eeuwigheid over me heen.
En wat doet het er toe of ik een bladzijde meer of minder van een boek bestudeer? Als je maar beluistert het eigen rhythme wat er in je is en volgens dat rhythme probeert te leven. Beluisteren, wat er opstijgt uit je zelf. Veel wat je doet is toch imitatie of ingebeelde plicht of valse voorstellingen van hoe een mens moet zijn.
De enige zekerheid hoe je moet leven en wat je moet doen, kan toch alleen maar opstijgen uit die bronnen, die daar bij je zelf in de diepte borrelen. En ik zeg het nu heel ootmoedig en dankbaar en ik meen het eerlijk, al weet ik dat ik weer opstandig en prikkelbaar zal worden: 'Mijn God, ik dank je er voor, dat je me zo geschapen hebt, als ik ben. Ik dank je er voor, dat ik zo vol wijdheid mag zijn soms, die wijdheid is toch niets anders dan een vervuld zijn van jou. Ik beloof je, dat m'n hele leven een streven zal zijn om tot die schone harmonie te komen en ook tot die deemoed en werkelijke liefde, waartoe ik de mogelijkheid in m'n beste momenten in me voel.
Etty Hillesum
Dan opeens valt dat allemaal weer van me af, dan komt er een weldadige vermoeidheid in mijn hersens, dan is er weer wat uitgewoed, dan komt er bijna een soort mildheid over me, ook tgo. mezelf, er valt een sluimer over me heen, waardoor het leven gedempter en ook vaak vriendelijker tot me komt. En een verzoend zijn met het leven. En ook: niet ik speciaal wil iets of moet iets, het leven is groot en goed en boeiend en eeuwig en wanneer je zo erg de nadruk op jezelf legt en spartelt en raast, dan ontgaat je die grote en machtige en eeuwige stroom, die het leven is.
Dit zijn werkelijk van die momenten - en ik ben er zo dankbaar voor - dat al het persoonlijke streven van me afvalt, dat m'n drang bv naar kennis en weten tot rust komt, dan komt er plotseling met brede vleugelslag een klein stukje eeuwigheid over me heen.
En wat doet het er toe of ik een bladzijde meer of minder van een boek bestudeer? Als je maar beluistert het eigen rhythme wat er in je is en volgens dat rhythme probeert te leven. Beluisteren, wat er opstijgt uit je zelf. Veel wat je doet is toch imitatie of ingebeelde plicht of valse voorstellingen van hoe een mens moet zijn.
De enige zekerheid hoe je moet leven en wat je moet doen, kan toch alleen maar opstijgen uit die bronnen, die daar bij je zelf in de diepte borrelen. En ik zeg het nu heel ootmoedig en dankbaar en ik meen het eerlijk, al weet ik dat ik weer opstandig en prikkelbaar zal worden: 'Mijn God, ik dank je er voor, dat je me zo geschapen hebt, als ik ben. Ik dank je er voor, dat ik zo vol wijdheid mag zijn soms, die wijdheid is toch niets anders dan een vervuld zijn van jou. Ik beloof je, dat m'n hele leven een streven zal zijn om tot die schone harmonie te komen en ook tot die deemoed en werkelijke liefde, waartoe ik de mogelijkheid in m'n beste momenten in me voel.
Etty Hillesum
Reacties