27-3-42 de grote Stroom
Een heel stuk verleden van me kwam weer om de hoek, uit 1933. Ik kan me nauwelijks voorstellen, dat ik dat allemaal meegemaakt heb, of eigenlijk kan ik het me heel goed voorstellen en alles, wat ik ooit heb meegemaakt is altijd bij me gebleven en ligt heel diep in me te rusten, verwerkt en wel, en daarom voel ik me misschien soms zo verzadigd en zo rijk en zo gevuld en zo vol ervaring.
Een verzadigdheid die me niet meer naar nieuwe avonturen doet verlangen en doordat ik niet meer opgezweept ben, is het leven geworden tot een groot, onverwachts, continu, innerlijk avontuur, en iedere minuut van de dag en de nacht geeft als het ware nieuw voedsel aan dat avontuur. En men rust nu ook uit: soms tussen twee diepe ademteugen in en soms door 5 minuten te knielen, ergens op een toevallige plek in dit huis. En dat wat ik beleef, ook de emotionerendste belevenissen, verwerk ik ter plaatse en in het moment zelf.
Dat wil niet zeggen, dat ik het beleefde dan meteen vergeet, maar het voegt zich direct, onweerbarstig, in de grote stroom van het leven, het vloeit ahw direct mee met de grote stroom en vormt niet meer, zoals vroeger, versperringen en dammen en onrein materiaal, in de stroom van het leven. Dat moet ik nog zeggen tegen Leonie: dat zij meer besef heeft van het oneindige aantal kleine golfjes, dan van de grote stroom, van de ene grote golving, die alle kleine golven in zich opneemt. En zij moet meer besef krijgen van die ene grote stroom.
En zo is mijn levensgevoel tegenwoordig: mijn leven gaat als een grote, rijke, machtige stroom door me heen, gevoed door oneindig vele kleine bijriviertjes.
Etty Hillesum
Een verzadigdheid die me niet meer naar nieuwe avonturen doet verlangen en doordat ik niet meer opgezweept ben, is het leven geworden tot een groot, onverwachts, continu, innerlijk avontuur, en iedere minuut van de dag en de nacht geeft als het ware nieuw voedsel aan dat avontuur. En men rust nu ook uit: soms tussen twee diepe ademteugen in en soms door 5 minuten te knielen, ergens op een toevallige plek in dit huis. En dat wat ik beleef, ook de emotionerendste belevenissen, verwerk ik ter plaatse en in het moment zelf.
Dat wil niet zeggen, dat ik het beleefde dan meteen vergeet, maar het voegt zich direct, onweerbarstig, in de grote stroom van het leven, het vloeit ahw direct mee met de grote stroom en vormt niet meer, zoals vroeger, versperringen en dammen en onrein materiaal, in de stroom van het leven. Dat moet ik nog zeggen tegen Leonie: dat zij meer besef heeft van het oneindige aantal kleine golfjes, dan van de grote stroom, van de ene grote golving, die alle kleine golven in zich opneemt. En zij moet meer besef krijgen van die ene grote stroom.
En zo is mijn levensgevoel tegenwoordig: mijn leven gaat als een grote, rijke, machtige stroom door me heen, gevoed door oneindig vele kleine bijriviertjes.
Etty Hillesum
Reacties