9-1-42 innerlijk centrum
God, ik dank je voor zoveel kracht, die je me geeft: Het innerlijk centrum, waaruit m'n leven geregeerd wordt, wordt steeds krachtiger en middelpuntiger.
De vele tegenstrijdige indrukken van buiten verdragen zich alle wonderwel met elkaar. De innerlijke ruimte kan steeds meer omvatten en de vele tegenstrijdigheden benemen elkaar niet meer het leven, ze zitten elkaar ook niet meer in de weg. En na een dag als gisteren durf ik met een zekere overtuiging te zeggen: in mijn innerlijke rijk heerst vrede doordat er een krachtig centraal gezag is.
Ik vind, God, dat ik goed met je samenwerk, dat wij goed samenwerken. Ik geef je een steeds grotere ruimte om in te wonen en ik begin je ook trouw te worden. Ik hoef je haast nooit meer te verloochenen. Mijn eigen diepere leven hoef ik niet meer vol schaamte te verloochenen in frivolere en oppervlakkigere momenten. Het krachtige centrum zendt z'n stralen uit, ook naar de verste periferieen. Ik schaam me niet meer voor m'n diepere momenten, ik doe niet bij tijden net of ik ze niet wil kennen.
Ik dank je God, in mijn grote innerlijke Rijk heerst rust en vrede, dank zij het krachtige centrale gezag, dat jij uitoefent. De uiterste randgebieden speuren nog jouw gezag en jouw liefde en laten zich door je leiden.
6 uur
Wanneer ik vroeger achter m'n buro zat, vervulde me een onrust, dat ik ergens buiten, in het leven iets verzuimde. En daardoor kon ik me nooit goed concentreren op m'n studie. En wanneer ik was in het 'werkelijke leven' onder de mensen, verlangde ik altijd weer op een droefgeestige manier naar dat buro en was onder de mensen ook niet echt vrolijk. En die kunstmatige scheiding van studie en 'werkelijk leven' is nu weggevallen. Achter m'n buro 'leef' ik nu werkelijk. De studie is geworden tot een werkelijk beleven en is niet meer iets dat alleen maar het hoofd aangaat. Achter m'n buro ben ik volop doorstroomd door leven en in het 'leven' draag ik de innerlijke rust en het verworven evenwicht, in me mee.
Vroeger moest ik me iedere keer weer terugtrekken uit de buitenwereld omdat de vele indrukken me verwarden en ongelukkig maakten. En dan moest ik vluchten in een stille kamer. Nu draag ik die 'stille kamer' zogezegd steeds in me mee en ik kan me er ieder ogenblik in terugtrekken, of ik nu in een volle tram zit of zwaar aan de boemel ben.
Etty Hillesum
De vele tegenstrijdige indrukken van buiten verdragen zich alle wonderwel met elkaar. De innerlijke ruimte kan steeds meer omvatten en de vele tegenstrijdigheden benemen elkaar niet meer het leven, ze zitten elkaar ook niet meer in de weg. En na een dag als gisteren durf ik met een zekere overtuiging te zeggen: in mijn innerlijke rijk heerst vrede doordat er een krachtig centraal gezag is.
Ik vind, God, dat ik goed met je samenwerk, dat wij goed samenwerken. Ik geef je een steeds grotere ruimte om in te wonen en ik begin je ook trouw te worden. Ik hoef je haast nooit meer te verloochenen. Mijn eigen diepere leven hoef ik niet meer vol schaamte te verloochenen in frivolere en oppervlakkigere momenten. Het krachtige centrum zendt z'n stralen uit, ook naar de verste periferieen. Ik schaam me niet meer voor m'n diepere momenten, ik doe niet bij tijden net of ik ze niet wil kennen.
Ik dank je God, in mijn grote innerlijke Rijk heerst rust en vrede, dank zij het krachtige centrale gezag, dat jij uitoefent. De uiterste randgebieden speuren nog jouw gezag en jouw liefde en laten zich door je leiden.
6 uur
Wanneer ik vroeger achter m'n buro zat, vervulde me een onrust, dat ik ergens buiten, in het leven iets verzuimde. En daardoor kon ik me nooit goed concentreren op m'n studie. En wanneer ik was in het 'werkelijke leven' onder de mensen, verlangde ik altijd weer op een droefgeestige manier naar dat buro en was onder de mensen ook niet echt vrolijk. En die kunstmatige scheiding van studie en 'werkelijk leven' is nu weggevallen. Achter m'n buro 'leef' ik nu werkelijk. De studie is geworden tot een werkelijk beleven en is niet meer iets dat alleen maar het hoofd aangaat. Achter m'n buro ben ik volop doorstroomd door leven en in het 'leven' draag ik de innerlijke rust en het verworven evenwicht, in me mee.
Vroeger moest ik me iedere keer weer terugtrekken uit de buitenwereld omdat de vele indrukken me verwarden en ongelukkig maakten. En dan moest ik vluchten in een stille kamer. Nu draag ik die 'stille kamer' zogezegd steeds in me mee en ik kan me er ieder ogenblik in terugtrekken, of ik nu in een volle tram zit of zwaar aan de boemel ben.
Etty Hillesum
Reacties
Steeds vaker lukt mij dat ook...
Groetjes!
Maar geweldig he haar proces en ze kan t zo helder verwoorden. :))
lieve zonnetjesgroet Kagib