6 de toets
Nu ben ik bij eind 1992.
Na de tocht heb ik nog een paar maanden bij een vrouw vertoeft waarbij het leek dat zij de ware was. De geliefde waar ik heel mijn leven op gewacht had. We zouden zelfs gaan trouwen. Maar uiteindelijk bleek dat er teveel wonden geslagen waren in haar leven. Daarbij was ik innerlijk nog niet sterk genoeg hiermee om te gaan, omdat er juist in zo'n verliefdheidsstaat een grote kwetsbaarheid is. In Nederland had ik ondertussen wel mijn kamer opgezegd waardoor ik nergens meer terecht kon.
En zo kwam ik dus weer bij mijn ouders terecht.
Ik heb dit als een toetsing ervaren. Okee, karel, jij hebt nu wel zo'n grote woorden over hoe alles in elkaar zit, maar hoe zit dat nu met jou? Nou, ik heb het idee dat ik wel voor die toets geslaagd ben. Ruim een jaar heb ik zonder grote spanningsvelden bij mijn ouders kunnen leven. Ik respecteerde hen, en zij respecteerden mij.
Jaren daarvoor heb ik trouwens mijn vader ten diepste kunnen vergeven. Dit door te voelen, dat onder dat pantser, een heel gevoelig kind zit, wat bang is om zich te tonen. Dit pantser is slechts een bescherming, een overlevingsmechanisme. Door mezelf dit ten diepste te realiseren kwam er een heleboel liefde vrij. Maar niet alleen voor hem, maar ook voor iedereen die aspecten van hem vertoont. Nou ja, iedereen dus met maskers en muren. (verwerking hiervan, tekst een Kans):
EEN KANS
Voorbij.
Voorbij is de tijd van voorbijgaan.
Voorbijgaan aan wat diep verborgen ligt.
Door omstandigheden gedwongen tot stilstaan.
Waarheid toont zijn gezicht.
Duisternis blootgestelt aan het licht.
Maar dit alles betekent geen gericht.
Een gericht met oordeel en schuld.
Slechts dat wat verborgen was wordt onthult.
Klaarheid.
De mist is opgetrokken.
Iedereen en alles is erbij betrokken.
Glashelder, niet glashard,
wordt wat verwart is ontwart.
Geduldig, wat hard was wordt zacht.
Met moed, maar alles kan/mag niets moet.
Vele openbaringen, alles wat gebeurd is goed.
Ontrafel de knoop.
De vrijheid is niet te koop.
Het leven is keuze, gevangenis of vrijheid.
Je bepaalt zelf waar de weg naartoe leidt.
Achtergrond treedt op voorgrond.
Verleden, lang geleden, geleden, werkt door in heden.
Een kind lijdt pijn, verdriet.
De deur gesloten.
Alleen, koud, verlaten.
Weggedoken, alleen gelaten.
Opgesloten.
Vele onzichtbare tranen zijn vergoten.
De sleutel is verborgen.
Open de deur.
De sleutel ben jij.
Laat het licht naar binnen stromen.
Het kind is bang, durft niet alleen naar buiten te komen.
Neem het liefdevol aan de hand, want het kan nog vallen.
Vang het op met begrip.
Het is niet de schuld van het kind dat het valt.
Het is niet de schuld van de ouder dat het valt.
Het kind valt....... maar vang het op met begrip.
Begrijp.
Het kind is heel kwetsbaar.
Bescherm het met liefde.
Verpletter het niet onder schuld/oordeel.
Begrijp dat jij het leven bepaalt voor het kind.
Nu, dit moment.
Verpletter het niet, want het zal weer terughollen.
Het zal de deur weer achter zich sluiten.
Veilig binnen, beschermd tegen alles van buiten.
Daarom, neem het aan de hand.
Bereid de weg, zie in alles het verband.
Los de raadsels op.
Doorzie de valstrikken.
Heel wat is kapot.
Bouw bruggen over ravijnen.
Licht bij in duisternis.
Ontmasker de illusies die waarheid schijnen.
Heeft het kind een vraag, zoek uit wat het antwoord is.
Ben geborgenheid.
Laat het wegkruipen in je armen van vertrouwen.
Totdat..........
Je kunt het kind loslaten.
Zonder angst en vol vreugde laten rondspringen in het leven.
Het is vrij.
Jij hebt het bevrijd, het heeft jou bevrijd.
Wat gebeurd is, kun je nu met je totale wezen vergeven.
Jij bent het kind, het kind is jou.
Er is geen afscheid.
Kagib
De uitgesproken woorden
Nog wat iemand niet aan kunnen kijken betreft: Op een stage zei een begeleider, Karel is het zo, dat jij iemand niet aan kan kijken, dat dit te maken heeft met je vader. Dat je zijn blik niet kon verdragen als hij je omlaag haalde, vernederde. Dit raakte ten diepste, en sindsdien kan ik iedereen zonder probleem aankijken, want onbewust waren al die gezichten mijn vaders gezichten.
En dan komt er een heel verwarrende periode.
Kagib
De uitgesproken woorden
Na de tocht heb ik nog een paar maanden bij een vrouw vertoeft waarbij het leek dat zij de ware was. De geliefde waar ik heel mijn leven op gewacht had. We zouden zelfs gaan trouwen. Maar uiteindelijk bleek dat er teveel wonden geslagen waren in haar leven. Daarbij was ik innerlijk nog niet sterk genoeg hiermee om te gaan, omdat er juist in zo'n verliefdheidsstaat een grote kwetsbaarheid is. In Nederland had ik ondertussen wel mijn kamer opgezegd waardoor ik nergens meer terecht kon.
En zo kwam ik dus weer bij mijn ouders terecht.
Ik heb dit als een toetsing ervaren. Okee, karel, jij hebt nu wel zo'n grote woorden over hoe alles in elkaar zit, maar hoe zit dat nu met jou? Nou, ik heb het idee dat ik wel voor die toets geslaagd ben. Ruim een jaar heb ik zonder grote spanningsvelden bij mijn ouders kunnen leven. Ik respecteerde hen, en zij respecteerden mij.
Jaren daarvoor heb ik trouwens mijn vader ten diepste kunnen vergeven. Dit door te voelen, dat onder dat pantser, een heel gevoelig kind zit, wat bang is om zich te tonen. Dit pantser is slechts een bescherming, een overlevingsmechanisme. Door mezelf dit ten diepste te realiseren kwam er een heleboel liefde vrij. Maar niet alleen voor hem, maar ook voor iedereen die aspecten van hem vertoont. Nou ja, iedereen dus met maskers en muren. (verwerking hiervan, tekst een Kans):
EEN KANS
Voorbij.
Voorbij is de tijd van voorbijgaan.
Voorbijgaan aan wat diep verborgen ligt.
Door omstandigheden gedwongen tot stilstaan.
Waarheid toont zijn gezicht.
Duisternis blootgestelt aan het licht.
Maar dit alles betekent geen gericht.
Een gericht met oordeel en schuld.
Slechts dat wat verborgen was wordt onthult.
Klaarheid.
De mist is opgetrokken.
Iedereen en alles is erbij betrokken.
Glashelder, niet glashard,
wordt wat verwart is ontwart.
Geduldig, wat hard was wordt zacht.
Met moed, maar alles kan/mag niets moet.
Vele openbaringen, alles wat gebeurd is goed.
Ontrafel de knoop.
De vrijheid is niet te koop.
Het leven is keuze, gevangenis of vrijheid.
Je bepaalt zelf waar de weg naartoe leidt.
Achtergrond treedt op voorgrond.
Verleden, lang geleden, geleden, werkt door in heden.
Een kind lijdt pijn, verdriet.
De deur gesloten.
Alleen, koud, verlaten.
Weggedoken, alleen gelaten.
Opgesloten.
Vele onzichtbare tranen zijn vergoten.
De sleutel is verborgen.
Open de deur.
De sleutel ben jij.
Laat het licht naar binnen stromen.
Het kind is bang, durft niet alleen naar buiten te komen.
Neem het liefdevol aan de hand, want het kan nog vallen.
Vang het op met begrip.
Het is niet de schuld van het kind dat het valt.
Het is niet de schuld van de ouder dat het valt.
Het kind valt....... maar vang het op met begrip.
Begrijp.
Het kind is heel kwetsbaar.
Bescherm het met liefde.
Verpletter het niet onder schuld/oordeel.
Begrijp dat jij het leven bepaalt voor het kind.
Nu, dit moment.
Verpletter het niet, want het zal weer terughollen.
Het zal de deur weer achter zich sluiten.
Veilig binnen, beschermd tegen alles van buiten.
Daarom, neem het aan de hand.
Bereid de weg, zie in alles het verband.
Los de raadsels op.
Doorzie de valstrikken.
Heel wat is kapot.
Bouw bruggen over ravijnen.
Licht bij in duisternis.
Ontmasker de illusies die waarheid schijnen.
Heeft het kind een vraag, zoek uit wat het antwoord is.
Ben geborgenheid.
Laat het wegkruipen in je armen van vertrouwen.
Totdat..........
Je kunt het kind loslaten.
Zonder angst en vol vreugde laten rondspringen in het leven.
Het is vrij.
Jij hebt het bevrijd, het heeft jou bevrijd.
Wat gebeurd is, kun je nu met je totale wezen vergeven.
Jij bent het kind, het kind is jou.
Er is geen afscheid.
Kagib
De uitgesproken woorden
Nog wat iemand niet aan kunnen kijken betreft: Op een stage zei een begeleider, Karel is het zo, dat jij iemand niet aan kan kijken, dat dit te maken heeft met je vader. Dat je zijn blik niet kon verdragen als hij je omlaag haalde, vernederde. Dit raakte ten diepste, en sindsdien kan ik iedereen zonder probleem aankijken, want onbewust waren al die gezichten mijn vaders gezichten.
En dan komt er een heel verwarrende periode.
Kagib
De uitgesproken woorden
Reacties
De andere heftige binnenkomer is dat ik iemand heb leren kennen die juist steeds blikken ontwijkt en omlaag kijkt.
Alles valt even op zn plek.
Dank voor je persoonlijk verhaal!
Mbt niet kijken, dat is dan onbewust he gaat automatisch totdat ik tot dat inzicht kwam. Wat die persoon betreft, mooie binnenkomer hihihi Maar ja omstandigheden bij die persoon kunnen heel anders zijn he, ben benieuwd. :)))
lieve groet Karel