mijn Zielepad

Is het volgen van de Ziel moeilijk?
Als ik naar mijn leven kijk ben ik toch altijd wel trouw geweest aan dat Zielepad. Dat wat ik van binnenuit ervaarde dat wilde gebeuren, zich wilde ontvouwen. Van daaruit heb ik vele radicale keuzes gemaakt, ben in het diepe gesprongen, heb bruggen achter me verbrand. Ongeacht wat mensen ervan zeiden, ervan vonden. Vaker hierin alleen gestaan, slechts nog mijn eigen innerlijke Verbinding die ik over had. Het Weten in mezelf, dat dit het enig juiste was om te doen, dat dit het antwoord was op mijn Ziel.
Zo heeft mijn leven vele veranderingen gekend, en t blijft in verandering, in beweging.
Heel belangrijk is dus wel, wat is die Zielestem? Wat volg je, welke energie zit erin? Ook dit is wel n groeiweg voor me geweest, en nu is t nog t enige waar ik trouw aan ben. Voelt het zuiver en vrij, in wat ik van binnenuit ervaar. Toch blijf ik daarbij open naar alle aanreikingen, prikkels van buitenaf. Elk moment is weer nieuw, kan weer n nieuw licht brengen, nieuw inzicht.
Dus nee, ben nooit zo bezig geweest met wat maatschappelijk verantwoordt was. Kan me goed voegen naar die maatschappij, waar nodig, onzichtbaar mijn spel spelen, maar waar mijn Ziel iets anders zegt, zal ik hierin duidelijk en helder zijn.

Als er heel duidelijk een Stroom is van de Ziel, waar de Ziel heen wil, dat wat zich vanuit de Ziel wil ontvouwen, dan kun je bergen verzetten. Dan zal alles zich hiernaar voegen. In het trouw zijn aan die Stroom zal er ruimte komen voor wat je Ziel wil wat tot uitdrukking komt, zichtbaar wordt.
Die Zielestroom heeft niets met tegen te maken. Tegen iets zijn. Er zomaar tegenin gaan. Niet dat de ander ja zegt en jij nee, en andersom.
Het is niet je willetje volgen of daarnaar alleen maar luisteren.
Het luisteren naar de Ziel kan juist pas echt plaatsvinden als alle eigenwilligheid verdwenen is.
Wat mezelf betreft, was over t algemeen best een braaf gehoorzaam jongetje, heel lief volgens iedereen, als kind. Maar als er een stuk van onrecht was, wat niet goed voelde nou dan wisten ze t ook.
Dit heeft zich voortgezet tot een soort Ommekeer. Dat echt alle wegen doodgelopen waren, totaal wanhopig het echt niet meer weten. En toen kwam het begrip als een flits, en ging ik t spirituele pad op. Toen ben ik eigenlijk het Zielepad opgegaan, nu 25 jaar geleden. Juist het alles over gegeven hebben, niet mijn wil maar Uw wil geschiede. En juist daarin ook heel open en eerlijk naar alles wat op mijn pad kwam wat anderen me aanreikten. Zo hebben nog veel innerlijke veranderingen plaatsgevonden, ook daardoor. Daarin kon de Ziel me helpen.

Het vastbijten heeft niks met de Ziel te maken. Steeds open blijven voor alle nieuwe impulsen, nieuwe aanreikingen. Die door je heen laten werken, tot je laten spreken. Alles kan weer nieuwe voeding betekenen, nieuwe input waardoor dingen ook weer kunnen veranderen.
Maar als de Stroom van de Ziel duidelijk is, ja dan blijf ik die volgen ongeacht de gevolgen. In die Stroom worden dan dingen duidelijk, helder. Bv in 'de boodschap' dat oproepende kracht hierin zo ontzettend belangrijk is. Niet iets zelf proberen te forceren, maar t op me af laten komen en dan reageren. Veel jaren heeft dit proces in beslag genomen. Heb heeeel veel geprobeerd.
Ben nu echt niet bij de pakken neer gaan zitten maar dit is in dit nu mijn conclusie hoe dingen zich willen ontvouwen.


Kagib

De uitgesproken woorden