3-7-43 Westerbork 2

We ontmoeten vele familieleden die we in jaren niet gezien hebben, juristen, een bibliothecaris enz. achter kruiwagens vol zand, in slordige en onhandig zittende overalls en we kijken elkaar eens een beetje aan en zeggen niet veel. Een jonge, treurige marechaussee zei op een transportnacht tegen me: ik val hier op zo'n nacht vijf pond af en je moet hier alleen maar horen, zien en zwijgen.
De ellende is werkelijk groot en toch loop ik dikwijls, later op de avond, als de dag achter je in een diepte weggezonken is, met een veerkrachtige pas langs het prikkeldraad en dan stijgt er altijd weer uit m'n hart naar boven - ik kan er niets aan doen, het is nu eenmaal zo, het is van een elementaire kracht -: dit leven is iets prachtigs en iets groots, we moeten nog een hele nieuwe wereld opbouwen later - en tegen iedere wandaad te meer en gruwelijkheid te meer hebben wij een stukje liefde en goedheid te meer tegenover te stellen, dat we in onszelf veroveren moeten.

Etty Hillesum

Reacties

piet stuitje zei…
"het is nu eenmaal zo, het is van een elementaire kracht -: dit leven is iets prachtigs en iets groots"

Yes!!!
Kagib zei…
Helemaal waar Piet. :)))

Ja wat ze hier deelt, misschien wordt dit in de nabije toekomst wel zichtbaar, alle uiterlijke zekerheden weggeslagen, alles waar t ego zich op kan bouwen. Nog één zekerheid over, onverwoestbaar, binnenin, als dit gevonden is. :)))

lieve warme groet Kagib

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS