21-9-73 het meisje
In het laantje dat langs het huis loopt, beschut en stil, snikte een klein meisje hartbrekend. Ze moet vijf of zes zijn geweest, ze was klein voor haar leeftijd. Ze zat op de grond, tranen stroomden over haar wangen. Hij ging naast haar zitten en vroeg wat er aan de hand was, maar ze kon niet praten. Het snikken ontnam haar alle adem. Ze was misschien van streek geraakt, haar lievelingsspeelgoed was stuk gegaan, misschien was iets dat ze wilde met barse woorden geweigerd. De moeder kwam naar buiten, schudde het kind door elkaar en droeg het naar binnen.
Een paar dagen later, wandelend door hetzelfde laantje, kwam het kleine kind haar huis uit, een en al lach, en wandelde een stukje met hem mee. Waarschijnlijk had haar moeder toestemming gegeven met de vreemdeling mee te gaan. Hij wandelde vaak door die beschaduwde laan en dan kwamen het meisje, haar broer en zusje naar buiten om hem te begroeten.
Zullen zij hun pijn en verdriet ooit vergeten of zullen zij geleidelijk vluchtwegen en verdedigingsmiddelen opbouwen? Het openhouden van deze wonden lijkt in de aard van de mensen te liggen en hierdoor wordt hun handelen verwrongen. Kan de menselijke geest ooit vrij zijn van wonden of pijn? Niet gewond zijn is onschuldig zijn. Als je niet gewond bent, zal je anderen vanzelfsprekend ook niet verwonden. Is dat mogelijk? De cultuur waarin we leven brengt de geest en het hart diepe wonden toe. Het lawaai en de vervuiling, de agressie en wedijver, het geweld en de opvoeding - dit alles en nog veel meer draagt bij tot deze kwelling. Toch moeten wij in deze wereld van grofheid en vijandigheid leven. Wat is er dan gewond? Het beeld dat iedereen van zichzelf heeft gevormd, is verwond. Is het mogelijk om nooit gewond te raken? Waar wonden zijn is geen Liefde. Alleen als je voor jezelf de schoonheid van nooit gewond te zijn ontdekt, zullen alle oude wonden verdwijnen. In de volheid van het moment heeft het verleden haar last verloren. Hij (Krishnamurti) is nooit verwond geraakt, hoewel hem talloze dingen overkwamen, beledigingen, bedreiging en veiligheid. Het is niet zo dat hij ongevoelig was, zich er niet bewust van was: hij had geen beeld van zichzelf, geen conclusies, geen ideologie. Een voorstelling is weerstand en als dat er niet is, is er kwetsbaarheid, maar geen verwonding.
Krishnamurti
Een paar dagen later, wandelend door hetzelfde laantje, kwam het kleine kind haar huis uit, een en al lach, en wandelde een stukje met hem mee. Waarschijnlijk had haar moeder toestemming gegeven met de vreemdeling mee te gaan. Hij wandelde vaak door die beschaduwde laan en dan kwamen het meisje, haar broer en zusje naar buiten om hem te begroeten.
Zullen zij hun pijn en verdriet ooit vergeten of zullen zij geleidelijk vluchtwegen en verdedigingsmiddelen opbouwen? Het openhouden van deze wonden lijkt in de aard van de mensen te liggen en hierdoor wordt hun handelen verwrongen. Kan de menselijke geest ooit vrij zijn van wonden of pijn? Niet gewond zijn is onschuldig zijn. Als je niet gewond bent, zal je anderen vanzelfsprekend ook niet verwonden. Is dat mogelijk? De cultuur waarin we leven brengt de geest en het hart diepe wonden toe. Het lawaai en de vervuiling, de agressie en wedijver, het geweld en de opvoeding - dit alles en nog veel meer draagt bij tot deze kwelling. Toch moeten wij in deze wereld van grofheid en vijandigheid leven. Wat is er dan gewond? Het beeld dat iedereen van zichzelf heeft gevormd, is verwond. Is het mogelijk om nooit gewond te raken? Waar wonden zijn is geen Liefde. Alleen als je voor jezelf de schoonheid van nooit gewond te zijn ontdekt, zullen alle oude wonden verdwijnen. In de volheid van het moment heeft het verleden haar last verloren. Hij (Krishnamurti) is nooit verwond geraakt, hoewel hem talloze dingen overkwamen, beledigingen, bedreiging en veiligheid. Het is niet zo dat hij ongevoelig was, zich er niet bewust van was: hij had geen beeld van zichzelf, geen conclusies, geen ideologie. Een voorstelling is weerstand en als dat er niet is, is er kwetsbaarheid, maar geen verwonding.
Krishnamurti
Reacties
Dat is waar : in dat moment ben je heel even bevrijd van de last van het verleden...een kostbaar moment...maar het duurt maar heel even...je moet weer terug naar de volheid van het moment,steeds weer opnieuw,again and again
lieve warme groet Kagib