21-9-73 het meisje

In het laantje dat langs het huis loopt, beschut en stil, snikte een klein meisje hartbrekend. Ze moet vijf of zes zijn geweest, ze was klein voor haar leeftijd. Ze zat op de grond, tranen stroomden over haar wangen. Hij ging naast haar zitten en vroeg wat er aan de hand was, maar ze kon niet praten. Het snikken ontnam haar alle adem. Ze was misschien van streek geraakt, haar lievelingsspeelgoed was stuk gegaan, misschien was iets dat ze wilde met barse woorden geweigerd. De moeder kwam naar buiten, schudde het kind door elkaar en droeg het naar binnen.
Een paar dagen later, wandelend door hetzelfde laantje, kwam het kleine kind haar huis uit, een en al lach, en wandelde een stukje met hem mee. Waarschijnlijk had haar moeder toestemming gegeven met de vreemdeling mee te gaan. Hij wandelde vaak door die beschaduwde laan en dan kwamen het meisje, haar broer en zusje naar buiten om hem te begroeten.

Zullen zij hun pijn en verdriet ooit vergeten of zullen zij geleidelijk vluchtwegen en verdedigingsmiddelen opbouwen? Het openhouden van deze wonden lijkt in de aard van de mensen te liggen en hierdoor wordt hun handelen verwrongen. Kan de menselijke geest ooit vrij zijn van wonden of pijn? Niet gewond zijn is onschuldig zijn. Als je niet gewond bent, zal je anderen vanzelfsprekend ook niet verwonden. Is dat mogelijk? De cultuur waarin we leven brengt de geest en het hart diepe wonden toe. Het lawaai en de vervuiling, de agressie en wedijver, het geweld en de opvoeding - dit alles en nog veel meer draagt bij tot deze kwelling. Toch moeten wij in deze wereld van grofheid en vijandigheid leven. Wat is er dan gewond? Het beeld dat iedereen van zichzelf heeft gevormd, is verwond. Is het mogelijk om nooit gewond te raken? Waar wonden zijn is geen Liefde. Alleen als je voor jezelf de schoonheid van nooit gewond te zijn ontdekt, zullen alle oude wonden verdwijnen. In de volheid van het moment heeft het verleden haar last verloren. Hij (Krishnamurti) is nooit verwond geraakt, hoewel hem talloze dingen overkwamen, beledigingen, bedreiging en veiligheid. Het is niet zo dat hij ongevoelig was, zich er niet bewust van was: hij had geen beeld van zichzelf, geen conclusies, geen ideologie. Een voorstelling is weerstand en als dat er niet is, is er kwetsbaarheid, maar geen verwonding.


Krishnamurti

Reacties

piet stuitje zei…
"In de volheid van het moment heeft het verleden haar last verloren."

Dat is waar : in dat moment ben je heel even bevrijd van de last van het verleden...een kostbaar moment...maar het duurt maar heel even...je moet weer terug naar de volheid van het moment,steeds weer opnieuw,again and again
9 januari 2012 om 11:49
Kagib zei…
En ja Piet, de uitdaging bestaat daarin dat het verleden meer en meer in het Eeuwige moment mag oplossen zodat je nooit meer bezwaard wordt door dat verleden het verleden hierin geen afdruk in achter laat. :)))

lieve warme groet Kagib
9 januari 2012 om 20:22
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

Afbeelding
Als je jezelf gedragen weet door de Oceaan, daarmee een voelt dan begint het pas Het is de basis van een verdere ont-wikkeling, ontvouwing, in Verbinding met de Oceaan, meebewegend met de Oceaan. Heel belangrijk is  je beweegt niet meer tegen, in t denken dat je een golf bent, of verblind gefixeerd op al die golven. Dus er is geen enkele energie meer die verbroken hoeft te worden, illusies die ontmaskert hoeven te worden. Je voelt je bent een met het Al en beweegt mee. Maar die Beweging heeft dus perspectief. Er is een Pad dat verder gaat, een spiraal omhoog. Ook is er een Pad in deze wereld, het zijn op t juiste moment op de juiste plek. Dat is niet relatief. Als je meebeweegt, alle eigenwilligheid verdwenen is dan ben je op t juiste moment op de juiste plek. Je hebt  je overgegeven aan de Oceaan van Weten die Weet wat nodig is, waar je t beste kunt zijn voor jezelf en voor de ander om je heen. Levend in het Eeuwige moment als binnenin alles verstild is vervuld is tot vre
Meer lezen

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen