29-9-73 traditie
De regenperiode was bijna voorbij en de horizon was vol golvende witte en gouden wolken; zij zweefden omhoog naar de blauwgroene hemel. De bladeren van elke struik waren schoongewassen en schitterden in de vroege ochtendzon. Het was een verrukkelijke morgen, de aarde vierde feest, de lucht scheen vervuld van gelukzaligheid.
In die kamer daar hoog boven zag je de blauwe zee, de rivier die erin uitmondde, de palmen en de mango's. Je hield je adem in voor de wonderen der aarde en de gigantische vormen van de wolken.
De traditie is sterk. Sterker dan liefde. De traditie om voor voedsel te doden of zogenaamde vijanden te vermoorden is de ontkenning van menselijke tederheid en gevoelens; de traditie van lange werkdagen kweekt de wreedheid van routine; de traditie van het huwelijk verandert spoedig in slavernij; de traditie van arm en rijk schept tweespalt; elk beroep heft zijn eigen traditie, zijn eigen elite waardoor jaloezie en vijandschap ontstaan. De traditionele ceremonien en rituelen op plaatsen van eredienst, hebben de mensen over de hele wereld van elkaar vervreemd en de woorden en handelingen hebben geen enkele betekenis. Duizend gisterens, hoe rijk en mooi ook, zijn de verloochening van de liefde.
In een kleine donkere kamer doet een opening in de muur dienst als raam; geen vlieg zou zich in deze duisternis wagen. Het was er koel. In die kleine ruimte zat een wever met een groot weefgetouw; hij kon niet lezen, maar hij had zichzelf op zijn eigen wijze opgeleid, hij was beleefd, en ging volledig in zijn werk op. Hij maakte voortreffelijke stoffen van goud en zilver met schitterende patronen. In elke kleur stof of zijde kon hij de mooiste en beste traditionele patronen verwerken. Hij was in deze traditie groot gebracht; hij was klein, vriendelijk en bereidwillig zijn wonderbaarlijke talenten te demonstreren. Je sloeg hem, terwijl hij van zijde de mooiste stoffen vervaardigde, met verwondering en liefde in je hart gade. Daar was het geweven stuk van grote schoonheid, uit traditie geboren.
Krishnamurti
In die kamer daar hoog boven zag je de blauwe zee, de rivier die erin uitmondde, de palmen en de mango's. Je hield je adem in voor de wonderen der aarde en de gigantische vormen van de wolken.
De traditie is sterk. Sterker dan liefde. De traditie om voor voedsel te doden of zogenaamde vijanden te vermoorden is de ontkenning van menselijke tederheid en gevoelens; de traditie van lange werkdagen kweekt de wreedheid van routine; de traditie van het huwelijk verandert spoedig in slavernij; de traditie van arm en rijk schept tweespalt; elk beroep heft zijn eigen traditie, zijn eigen elite waardoor jaloezie en vijandschap ontstaan. De traditionele ceremonien en rituelen op plaatsen van eredienst, hebben de mensen over de hele wereld van elkaar vervreemd en de woorden en handelingen hebben geen enkele betekenis. Duizend gisterens, hoe rijk en mooi ook, zijn de verloochening van de liefde.
In een kleine donkere kamer doet een opening in de muur dienst als raam; geen vlieg zou zich in deze duisternis wagen. Het was er koel. In die kleine ruimte zat een wever met een groot weefgetouw; hij kon niet lezen, maar hij had zichzelf op zijn eigen wijze opgeleid, hij was beleefd, en ging volledig in zijn werk op. Hij maakte voortreffelijke stoffen van goud en zilver met schitterende patronen. In elke kleur stof of zijde kon hij de mooiste en beste traditionele patronen verwerken. Hij was in deze traditie groot gebracht; hij was klein, vriendelijk en bereidwillig zijn wonderbaarlijke talenten te demonstreren. Je sloeg hem, terwijl hij van zijde de mooiste stoffen vervaardigde, met verwondering en liefde in je hart gade. Daar was het geweven stuk van grote schoonheid, uit traditie geboren.
Krishnamurti
Reacties