de onpersoonlijke Ziel

De natuurgeboren mens is veel te persoonlijk om volstrekt onpersoonlijk te kunnen zijn.
Klinkt wel heel koud he, het ideaal van onpersoonlijk worden. En toch is dit verre van koud. Want het ware onpersoonlijke heeft verbinding met de Liefde met ware wijsheid, de verbinding met het Goddelijke. Juist dan kun je waarlijk liefhebben omdat er geen egobelangen of verlangen meer is, geen angst. Je hoeft niemand meer te zijn, je Bent. In dat Zijn is het dan vervuld.
En juist daardoor kun je onwankelbaar worden, kan niemand je daar meer uit halen. Je hebt het ware midden gevonden. Je bent dan gegrond in de Liefde. Een Liefde die alleen maar Liefde is, dus hoe kun je dan anders dan liefhebben? Je hebt de ware Liefde gevonden en die geeft vervulling aan het totale leven. In die Liefde ben je met alles en iedereen verbonden, zonder gebonden te zijn, zonder gehecht te zijn.

Uiteindelijk is het vrij logisch dat je zo harmonie om je heen creeert. Het is zo binnen zo buiten, alles energie.
Elke frictie in jou straalt weer uit naar buiten en wordt door de ander ervaren. Dus als er slechts vrede is in jou, dat de ander helemaal niets moet van jou, de ander helemaal mag zijn die hij/zij is zal dit ook gevoeld worden. Er zal niet snel weerstand komen, of een zich aangevallen voelen.
Tuurlijk in een bepaalde context kun je dan nog heel confronterend werken, als een vuur, in je woorden, in wie je bent. Maar zelfs dan zal r een ander deel in die persoon zijn wat ook geraakt wordt door jouw Liefde, jouw vrede, jouw stilte.
Als waarlijk die onpersoonlijke Ziel in jou geboren is heb je eigenlijk niet zoveel meer nodig in de buitenwereld. In die Ziel is t dan vervuld. Je bent ook niet meer gevoelig voor uiterlijke omstandigheden, want het Licht is in je gaan schijnen, het Eeuwige Licht. Dat Licht verlicht alles, je totale leven. Daardoor is t leven licht en vreugdevol zonder dat dit iets te maken heeft met bepaalde uiterlijke omstandigheden. Al zou je blind worden, of doof, of je zou niet meer kunnen lopen, de hele dag in bed moeten liggen, dit Licht van de Ziel zal niet meer verdwijnen.
Daarom krijg je ook die ommekeer dat je leven dan in helemaal in het kader van geven komt te staan. Je hebt zelf niets meer nodig, je stroomt over. Dat is dan uiteindelijk de ware dienstbaarheid. Zonder verkramping, zonder iets te moeten geven. Je geeft om t Leven om de ander.


Kagib

En de uitgesproken woorden