24-4-75 tijd
Elke vorm van leven heeft zijn eigen gevoeligheid, zijn eigen gedrag, zijn eigen bewustzijn, maar de mens gaat er van uit dat het zijne het meest superieur is en verliest daardoor zijn liefde, zijn gevoeligheid en wordt ongevoelig, gevoelloos en destructief.
In de vallei met sinaasappelbomen met hun vruchten en voorjaarsbloesem, was het een mooie heldere ochtend. De bergen in het noorden waren licht besneeuwd, ze waren kaal, hard en onbereikbaar, maar tegen dat zachte ochtendblauw waren ze heel dichtbij, je kon ze bijna aanraken. Ze ademden die immense sfeer uit van ouderdom, onverwoestbare majesteit en schoonheid die het product is van tijdloze grootheid.
Het was een stille ochtend en de geur van de sinaasappelbloesem vervulde de lucht, het wonder en de schoonheid van licht. Het licht heeft in dit deel van de wereld een speciale kwaliteit, is doordringend, levendig en neemt de ogen helemaal in beslag; het leek je hele bewustzijn in bezit te nemen, elke duistere uithoek wegvagend. Het was vervuld van grote vreugde en elk grassprietje verheugde zich erover. En de blauwe Vlaamse gaai wipte van tak naar tak en krijste voor de verandering nu eens niet. Het was een heerlijke ochtend van licht en grote diepte.
Tijd heeft bewustzijn en haar inhoud voortgebracht. Het is de cultuur van tijd. Haar inhoud bepaalt het bewustzijn; zonder tijd bestaat bewustzijn, zoals wij het kennen niet. Dan is er niets. We bewegen de kleine deeltjes in dit bewustzijn van het ene gebied naar het andere, al naar gelang de druk van verstand en omstandigheden, maar binnen dezelfde sfeer van pijn, smart en kennis. Deze beweging is tijd, de gedachte en het meetbare. Het is een zinloos spel van verstoppertje spelen met jezelf, de schaduw en substantie van denken, het verleden en de toekomst van denken.
Het denken kan dit moment niet omvatten, want dit moment gaat tijd te boven. Dit moment is de beëindiging van tijd; tijd is op dat moment tot stilstand gekomen, er is op dat moment geen beweging en daarom heeft het geen relatie met een ander moment. Het heeft geen oorzaak en daarom geen begin en geen einde. Bewustzijn kan het niet bevatten. Op dat moment van niets-heid is alles. Meditatie is het bewustzijn ontledigen van haar inhoud.
Krishnamurti
In de vallei met sinaasappelbomen met hun vruchten en voorjaarsbloesem, was het een mooie heldere ochtend. De bergen in het noorden waren licht besneeuwd, ze waren kaal, hard en onbereikbaar, maar tegen dat zachte ochtendblauw waren ze heel dichtbij, je kon ze bijna aanraken. Ze ademden die immense sfeer uit van ouderdom, onverwoestbare majesteit en schoonheid die het product is van tijdloze grootheid.
Het was een stille ochtend en de geur van de sinaasappelbloesem vervulde de lucht, het wonder en de schoonheid van licht. Het licht heeft in dit deel van de wereld een speciale kwaliteit, is doordringend, levendig en neemt de ogen helemaal in beslag; het leek je hele bewustzijn in bezit te nemen, elke duistere uithoek wegvagend. Het was vervuld van grote vreugde en elk grassprietje verheugde zich erover. En de blauwe Vlaamse gaai wipte van tak naar tak en krijste voor de verandering nu eens niet. Het was een heerlijke ochtend van licht en grote diepte.
Tijd heeft bewustzijn en haar inhoud voortgebracht. Het is de cultuur van tijd. Haar inhoud bepaalt het bewustzijn; zonder tijd bestaat bewustzijn, zoals wij het kennen niet. Dan is er niets. We bewegen de kleine deeltjes in dit bewustzijn van het ene gebied naar het andere, al naar gelang de druk van verstand en omstandigheden, maar binnen dezelfde sfeer van pijn, smart en kennis. Deze beweging is tijd, de gedachte en het meetbare. Het is een zinloos spel van verstoppertje spelen met jezelf, de schaduw en substantie van denken, het verleden en de toekomst van denken.
Het denken kan dit moment niet omvatten, want dit moment gaat tijd te boven. Dit moment is de beëindiging van tijd; tijd is op dat moment tot stilstand gekomen, er is op dat moment geen beweging en daarom heeft het geen relatie met een ander moment. Het heeft geen oorzaak en daarom geen begin en geen einde. Bewustzijn kan het niet bevatten. Op dat moment van niets-heid is alles. Meditatie is het bewustzijn ontledigen van haar inhoud.
Krishnamurti
Reacties
Yes! Accoord!