25-10-61 gouden golf

Er bestaat een langstelig onkruid, een soort gras, dat in het wild groeit in de tuin en dat een vederachtige bloeiwijze heeft, donker goudkleurig, opvlammend in de wind, wuivend tot het bijna knakt, maar zonder ooit te breken, tenzij de wind sterk is. Er staat een bosje van dat goudbeige onkruid en als de wind blaast doet hij het dansen; elke stengel heeft zijn eigen ritme, zijn eigen pracht; ze zijn als een golf wanneer ze allemaal tegelijk bewegen; de kleur in het avondlicht is dan niet te beschrijven; het is de kleur van de zonsondergang, van de aarde en van de gouden heuvels en wolken. Het had een vreemde verfijning, had een zwakke geur van tarwe en van oude tijden; het was stoer en zuiver, vol overvloedig leven.
Een avondlijke wolk vol licht trok langs, terwijl de zon achter de donkere heuvel onderging. De regen had de aarde sterk doen geuren en de lucht was heerlijk koel. De regens waren in aantocht en het land was van hoop vervuld.

Krishnamurti