overgave

Dat is de kern van het Pad, overgave.
Dit heeft gevolgen. Jij verdwijnt.
Alles wat je dacht te zijn, dacht te moeten doen, alles waar je vol van was.
In overgave aan dat Andere verdwijn je, los je op, als sneeuw voor de zon.
Juist omdat jij verdwijnt, jouw ego, valt alle trilling weg van hoe geweldig je bent of aan de andere kant dat je niets voorstelt. Dat zijn twee kanten van dezelfde medaille, twee kanten van het ego.
Je ervaart een proces in jezelf, bent hier dankbaar voor, maar niets komt meer op van wauw hoe geweldig dat ik wel niet ben, wat goed he dat ik dat weet dat ik dat kan, ik ben supermens.
Niemand kan iets toevoegen aan dat wat in je groeit, daar komt het op neer. Daarin vindt je rust, vervulling. Je voelt je hierdoor gedragen, beschermd. Niet ik maar de Christus in mij, dat is hoe je jezelf dan ervaart.
Na een periode van heus ook wel intense processen, waarin het Licht schijnt op je innerlijke duisternis, nog veel weggebrand moet worden, vindt je rust, stilte, vrede in jezelf. Dan kom je in het midden, en is er minder en minder dat je daar uit kan halen.

Het proces gaat door, binnenin, het veranderingsproces, de verdieping, de verruiming, verheldering, poorten die opengaan. Maar dit heeft niet zoveel meer te maken met de wereld om je heen. Het heeft niet meer te maken met confrontatie, emoties die wakker worden in de interactie met het leven.
Nee, je hebt die basis van vrede gevonden, het Koninkrijk dat niet van deze wereld is, en daarmee heb je alles.
Dan kun je dus ook zeggen, je bent niemand, je bent niets, en je bent alles. Het maakt allemaal niet zoveel meer uit. Vervulling is uiteindelijk niks en alles, je komt in paradoxen die nog moeilijk over te brengen zijn.
In het leeg zijn voel je jezelf totaal vervuld. Alles van de materie komt hierin op de tweede plek in die helderheid in dat Zijn. Je Bent en in dat Zijn is alles, dat is alles.
De conclusie is dus, pas als jij verdwijnt kan dit realiteit worden. De strijd zal verdwijnen en je zult de ware rust en vrede vinden. Niet geisoleerd van de wereld, nee totaal verbonden en een, overal waar je maar bent.


Kagib