neergang uit roman het Groene Gezicht

Hoeveel moeite Hauberisser zich ook gaf om zijn evenwicht te hervinden, door koele overweging te plaatsen tegenover zijn voorbarige gevoelsoordeel - het afgrijzen week niet voor argumenten. Het handhaafde zich hardnekkig, zoals ook de steen - omdat "zwaarte" zijn innerlijk leven uitmaakt - zich door woorden alleen niet laat verplaatsen. Heel geleidelijk, alsof een stem het hem in aarzelende zinnen, lettergreep voor lettergreep, in het oor fluisterde, werd het hem langzamerhand steeds duidelijker dat dit afgrijzen niets anders was dan opnieuw diezelfde doffe, worgende angst voor iets onbestemds, die hij al zo lang kende - een plotseling zich bewust worden van de niet te stuiten neergang van de mensheid in het verderf.
Het benauwende daarbij was, dat wat vandaag aan een publiek vertoond kon worden als een vanzelfsprekend schouwspel, gisteren nog als toppunt van het onmogelijke had gegolden: het 'overgaan in vliegende galop' en het 'als voor een op de weg opduikend spook schichtig geworden op hol slaan' van de anders zo geduldig voortschrijdende tijd in de duisternis van de geestelijke nacht.

Gustav Meyrink