de eendagsvlieg

Dat is het juist wat mij zo dwars zit, riep Eva. Ik sta radeloos en hulpeloos voor het leven, als voor een vraatzuchtig, afzichtelijk monster. Alles is verschraald en versleten. Alle woorden die men gebruikt, zijn stoffig geworden. Ik vind mijzelf lijken op een kind dat zich verheugt op een sprookjeswereld - en naar de schouwburg gaat en daar zwaar gegrimeerde toneelspelers ziet. Het huwelijk is afgezakt tot een akelig instituut, dat de liefde van haar glans berooft en man en vrouw vernedert tot louter doelmatigheid. Het is als een langzaam troosteloos wegzinken in het zand der woestijn.
Waarom is het bij ons mensen niet als bij een eendagsvlieg? Zij bleef staan en keek verlangend naar een schitterend verlichte fontein, die door gouden wolken dansende vlinders als door een golvende toversluier omgeven werd. Jarenlang kruipen ze als wormen over de aarde, bereiden zich voor op hun bruiloft als op iets heiligs, om één enkele korte dag van liefde te vieren en dan te sterven.

Gustav Meyrink