het gebed uit roman het Groene Gezicht

De afgelopen nacht heeft mij bewezen wat ik altijd al wist - alleen was ik te zwak om er naar te handelen - dat gebeden slechts een middel zijn om krachten die in ons sluimeren, met geweld te wekken. Geloven dat gebeden in staat zouden zijn de wil van een god te veranderen is dwaasheid. De mensen die hun lot overgegeven hebben aan hun inwonende geest, staan onder een geestelijke wet. Zij zijn mondig verklaard, en vrijgekomen van de bevoogding door de aarde, waarover zij eens zullen heersen. Wat hun in het uiterlijke leven nog overkomt, heeft alleen nog betekenis in innerlijk stuwende zin: alles wat er met hen gebeurd, gebeurt zó, dat het nooit beter zou kúnnen gebeuren.

Houdt eraan vast, meneer, dat dit ook bij Eva het geval is. De moeilijkheid ligt in de aanroeping van de geest die ons lot besturen moet. Slechts wie rijp is, diens stem hoort hij. En de aanroep moet geschieden uit liefde en ter wille van een ander mens. Anders bevestigen wij in ons de krachten der duisternis. Kabbalistische Joden drukken het als volgt uit: "Er zijn wezens uit het lichtloze rijk Ob. Zij onderscheppen de gebeden, die geen vleugels hebben. Daarmee bedoelen zij geen demonen buiten ons, want tegen zulke wezens zijn wij beschermd door de muur van ons lichaam - maar magische vergiften in ons, die eenmaal gewekt, ons ik splijten.

Gustav Meyrink