valse idealen uit roman het Groene Gezicht

Tot nu toe hebben de mensen elkaar verscheurd ter wille van bepaalde verdachte 'onzichtbaren', die zich voorzichtigheidshalve geen geesten noemen maar 'idealen'. Maar nu heeft, geloof ik, eindelijk het uur van de strijd tegen de onzichtbaren geslagen, en daar zou ik graag bij willen zijn. Al jaren wordt ik opgeleid tot soldaat in geestelijke zin, dat is mij al lang duidelijk, maar zo duidelijk als nu heb ik nog nooit ervaren dat er een groot gevecht tegen deze vervloekte schimmen voor de deur staat. Ik verzeker je, als je eenmaal begint met het afbreken van valse idealen, dan kom je er niet mee klaar. Het is bijna niet te geloven hoeveel impertinent bedrog zich langs de weg van ideeënovererving in een mens heeft opgehoopt. En zie je, dit systematische wieden van onkruid in mij noem ik de stichting van een nieuwe staat.

Uit consideratie voor de bestaande systemen en uit een gevoel van tact tegenover mijn medemensen, aan wie ik, God verhoede het, mijn meningen over innerlijke waarachtigheid en onbewuste onoprechtheid niet graag zou willen opdringen, heb ik mij er van het begin van aan toe beperkt in mijn staat - die ik de kiemvrije staat noem omdat hij grondig gedesinfecteerd is van de zielebacterien van het valse idealisme - slechts een enkele onderdaan op te nemen, namelijk mij zelf.

Gustav Meyrink