geheugen

Mij wordt vaker gezegd jij denkt wel omdat je van alles om je heen ziet en zo, en naar mij kunt luisteren. Pas nog zo'n gesprek gehad. Zeker dat feitelijke geheugen is geïntegreerd in het Bewustzijn. Zo kan ik woorden verstaan, luisteren, zie ik dingen. Maar daar is uiteindelijk geen enkele extra gedachte voor nodig.
Deze informatie kan zuiver blijven als het niet belast wordt met zoals Osho het noemt het psychologische geheugen. Dat er allerlei verbindingen gemaakt worden met bepaalde informatie. Dat informatie beladen is geladen is met pijnlijke herinneringen met emoties.
Vrij van het psychologische geheugen kun je zien wat is, wat nu is.
Maar dit kan bijna niemand omdat dat verleden door het heden heen speelt. Inkleuringen, invullingen vanuit eigen achtergrond en beleven. Van realiteit, de zuivere realiteit is dan totaal geen sprake meer. Het ego is ermee aan de haal gegaan, waar dan ook aanrakingspunten zijn met dat ego.

Bv er is iets gebeurd, je bent daardoor boos geworden, en je zet jezelf vast hierin. Vaker zijn er dan nog inkleuringen door eigen ervaringen. Als dan die persoon weer op je pad komt zie je alleen maar dat verleden, wat toen was, vanuit jouw subjectieve analyse. Je ziet die mens niet. Je ziet niet wat nu is. Je ziet niet wat nu zich in die ander afspeelt. Iemand wordt vastgezet in dat verleden. Alles wordt geassocieerd vanuit dat verleden.
Bv bij mij, heb nu al heel aantal jaren heel harmonieus contact met mijn familie, ouders, broer, zussen. Maar heel lang bleven ze me zien met zoals ik t noemde de 'ogen van het verleden' Ze zagen me niet, werd steeds weer teruggezet in dat verleden hoe ik toen was. Pas na verschillende jaren op t spirituele pad waarin ze toch wel zagen dag er een fundamentele verandering opgetreden was begonnen ze zich wat meer te openen voor wie ik werkelijk was.
Hoe vaak gebeurd dit wel niet in het dagelijks leven?
Kunnen we elkaar steeds weer als nieuw ont-moeten?

Kagib