schoonheid

Heb hier eens naar gekeken, is schoonheid relatief, aangepraat?
Volgens mij toch niet, is t afhankelijk van de innerlijke afstemming de innerlijke Verbinding. Dat daarin zichtbaar wordt wat schoonheid is. En hoe dieper die afstemming hoe zuiverder hoe puurder dat wat waarlijk schoonheid is in alles ervaren kan worden.
Die schoonheid zal zich toch vooral openbaren in de natuur omdat die geen masker heeft geen muur, puur is wat het is. Dus daarin kan in alles schoonheid ervaren worden. Maar in de mens afgesloten zich afgesloten hebbende achter n masker achter n muur, is daarin nog schoonheid? Een mens die geen beleving heeft met de Bron met de Liefde, zichzelf opgesloten heeft in eindeloze beelden? Is daarin ook niet sprake dat het gelaat iets zichtbaar maakt, vooral het gezicht? Dat een open gezicht veel meer de schoonheid kan openbaren dan een gesloten gezicht?

Of in objecten alles wat gemaakt is vanuit praktisch oogpunt, doelmatig, functioneel, is daarin nog schoonheid? Spreken voorwerpen/objecten ook niet altijd iets uit, waardoor ze bezield zijn tot stand gekomen zijn? Kijk eens een kamer binnen bij iemand wordt daarin ook niet iets zichtbaar? Zo binnen zo buiten? Of hoe een werkomgeving is?
Hoe kan er nog schoonheid ervaren worden als alles voorgeprogrammeerd is wat je wel en niet mooi moet vinden? Als je geleefd wordt door het leven maar niet meer zelf leeft. Als je vol zit met beelden kun je dan nog schoonheid zien? Kun je dan nog ervaren dat wat is?
Schoonheid zal meer en meer ervaarbaar/zichtbaar kunnen worden als alle programma's geneutraliseerd zijn, alles waar we vol van zijn. Dan mogen we Zien/ervaren hoe eindeloos mooi de wereld is zonder er gehecht aan te zijn. Schoonheid in het dansen van een blad, een poes die zichzelf likt, een kindje aan het spelen, een vogel die vliegt, een bloem roerloos staand, iemand genietend op n bankje.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-EKZC7NYF3FCP.mp3