van kind naar Kind

Wat zou het treurig zijn als we door het leven moeten zonder het ooit te zien met de ogen van een kind.
Dit is geen uitnodiging om weer kind te worden, maar áls kinderen te worden. De val uit het stadium van onschuld, uit het paradijs geworpen worden, moeten we nu eenmaal meemaken; we moeten via concepten een 'ik' en 'mij' ontwikkelen. Maar daarna moeten we weer terug naar het paradijs. We moeten weer verlost worden. We moeten de oude man/vrouw, dat oude karakter, het geconditioneerde zelf afschudden en terug keren naar de staat van het kind, zónder een kind te zijn.

Als we aan het leven beginnen, bekijken we het met grote, verbaasde ogen, maar dat is niet de intelligente verwondering van de mystici; het is de vormloze verwondering van het kind. Vervolgens sterft die verwondering om plaats te maken voor verveling, naarmate we taal, woorden en concepten ontwikkelen. Vervolgens keren we hopenlijk, als we geluk hebben, weer terug naar de verwondering.

Anthony de Mello

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS