boodschap over en vanuit de Eeuwigheid
Er zal wel nauwelijks een denkende mens te vinden zijn, die dat, wat
onvergankelijk, van kosmische afkomst en Goddelijk in hem is, niet zou willen
leren kennen, zodra hij verneemt dat er een mogelijkheid bestaat die kennis te
verkrijgen, en dat deze speurtocht naar het zelf en het Al duizendmaal
spannender is dan het zoeken naar een schat. Bij het laatste vindt men in de
regel niets, en slechts zelden iets dat een tijdlang gelukkig maakt, tot de
vergankelijkheid van het gevondene merkbaar wordt. Bij de speurtocht naar het
zelf daarentegen, vinden wij in ieder geval alles: ons in-eigen zelf dat ons
midden in de eindigheid van ons bestaan opheft tot de onvergankelijke regionen
van het eeuwig Zijnde.
Eckehart heeft dit hoge doel bereikt! En hij heeft aangetoond dat de weg tot het eeuwige niet, zoals bij het schatgraven in een avonturenroman, een reis naar het onbekende is, doch een thuiskomen in het middelpunt van ons eigen wezen, in het zekerste dat maar bestaat: In het rijk der werkelijkheid, het rijk waaruit wij afkomstig zijn en waarin wij nu en altijd onlosmakelijk geworteld zijn!
Eckehart verwacht geen geloven op gezag van ons, maar een zelfstandig beproeven van zijn weg en een eigen leren kennen van de Waarheid. Hij appelleert noch aan onze zelfzucht noch aan onze levensangst, doch alleen aan onze zucht naar vrijheid en aan het verlangen van onze ziel naar het eeuwige achter al het vergankelijke. Van hem geldt, wat hij zelf eens zei over een grote geest uit het verleden: "Hij werd verlicht door de heilige geest der waarheid en beschrijft ons met absolute eerlijkheid alleen dat, wat hij zelf als waarheid heeft erkend." Eckeharts weg tot zelf-bewustwording is de weg tot hét leven - tot het eeuwige leven binnen de tijdelijkheid. Daarom is Eckeharts taal zo levensecht en niet mis te verstaan. Wie in vage termen spreekt, verklaart niet eerlijk, daarom sprak hij klare taal en verklaarde hij ronduit, wat de Geest des Levens hem aan inzichten schonk.
Het ogenblik waarop wij er met ons gehele hart mee in aanraking komen is het ogenblik waarop wij de weg betreden die voert naar het Licht.
K.O. Schmidt
Eckehart heeft dit hoge doel bereikt! En hij heeft aangetoond dat de weg tot het eeuwige niet, zoals bij het schatgraven in een avonturenroman, een reis naar het onbekende is, doch een thuiskomen in het middelpunt van ons eigen wezen, in het zekerste dat maar bestaat: In het rijk der werkelijkheid, het rijk waaruit wij afkomstig zijn en waarin wij nu en altijd onlosmakelijk geworteld zijn!
Eckehart verwacht geen geloven op gezag van ons, maar een zelfstandig beproeven van zijn weg en een eigen leren kennen van de Waarheid. Hij appelleert noch aan onze zelfzucht noch aan onze levensangst, doch alleen aan onze zucht naar vrijheid en aan het verlangen van onze ziel naar het eeuwige achter al het vergankelijke. Van hem geldt, wat hij zelf eens zei over een grote geest uit het verleden: "Hij werd verlicht door de heilige geest der waarheid en beschrijft ons met absolute eerlijkheid alleen dat, wat hij zelf als waarheid heeft erkend." Eckeharts weg tot zelf-bewustwording is de weg tot hét leven - tot het eeuwige leven binnen de tijdelijkheid. Daarom is Eckeharts taal zo levensecht en niet mis te verstaan. Wie in vage termen spreekt, verklaart niet eerlijk, daarom sprak hij klare taal en verklaarde hij ronduit, wat de Geest des Levens hem aan inzichten schonk.
Het ogenblik waarop wij er met ons gehele hart mee in aanraking komen is het ogenblik waarop wij de weg betreden die voert naar het Licht.
K.O. Schmidt
Reacties