samen onderweg

Er ligt een diepe betekenis in dat we samen onderweg zijn.
Je kunt zeggen, ik ben onderweg, maar nee we zijn samen onderweg.
Ieder zijn/haar eigen pad.
En we komen daarin allemaal onze eigen dingen tegen omdat we ieder een eigen achtergrond hebben, ons eigen ervaringenpakket hebben, ons eigen verleden.
We komen elkaar hierin niet zomaar tegen.
We zijn samen onderweg en elke ontmoeting heeft betekenis.
Niemand werkt ons tegen, ieder speelt zijn/haar rol, we doen wat we doen.

Als we ons eens ten diepste zouden realiseren dat we zelf alles gedaan hebben.
In dit leven, of andere levens.
We zijn zelf alles geweest, hebben alles gedaan wat we misschien in de ander verafschuwen, veroordelen.
We hebben alles gevoeld en ervaren, waardoor we meer en meer achter ons konden laten, waardoor dit in dit leven niet meer prikkelt.
En dan komen we de ander tegen en die heeft ook al eindeloze ervaringen achter de rug en is hier gekomen met zijn/haar lessen en mogelijkheden.
De ene heeft al wat meer doorzien, is alweer los en vrij van meer, de ander laat zich nog verstrikken in eindeloze verlokkingen, verleidingen, stort zich totaal op alles wat het leven aanbiedt, zit nog vol grove emoties waar hij/zij geen moeite mee heeft.
Velen zitten nog aan vele ketens in de vorm van mensen en dingen vast.
Maar ook hun pad gaat verder, en ook zij zullen eens veel achter zich gelaten hebben.
Maar we zijn allemaal onderweg en die ander zal ook ooit die vrede ervaren die jij nu misschien ervaart, wat meer doorzien en begrijpen.
We zijn alles geweest, hebben alles gedaan.
Dus waarom de ander veroordelen iets verwijten.
Waarom de ander de grond in trappen, boven iemand staan.
Wat je ziet op het journaal in het nieuws waar mensen de meest verschrikkelijke daden doen, hoogstwaarschijnlijk heb je ooit hetzelfde gedaan.
Het komt eropneer, we kunnen pas werkelijk van iets vrij worden als t uitgeleefd is, doorleefd, doorzien, anders wordt t slechts schijn, toneelspel, en zal eens wat werkelijk in jou is zichtbaar worden.
Pas door de ervaring kunnen we loskomen en ons ten diepste realiseren dat het dat niet is.

Ja, we zijn samen onderweg.
Samen onderweg naar huis, naar het ware Thuis diep in onszelf.
En ieder gaat daarin zijn/haar pad.
Vele kronkelwegen, afgronden, dwaalwegen misschien.
Een vaak vallen en weer opstaan, misschien verwond die weer bedekt wordt, weer open gereten wordt, maar uiteindelijk zal elke wond helen.
Misschien vele misstappen maar uiteindelijk zal elke misstap, kronkelweg, dwaalweg zijn vrucht dragen en toch leiden naar die weg naar dat innerlijke Thuis waar we uiteindelijk allemaal in samenkomen.
We zijn samen onderweg, in deze ervaringsweg, niemand is hierin beter.
We zijn allemaal gelijkwaardig.

Dit diep in jezelf realiseren, voelen, ervaren, dat we samen onderweg zijn, dat we samen ooit Thuis zullen komen.
We zullen zien wat is en verbonden zijn met elkaar.
Laat begrip groeien in jezelf over de ander, schep ruimte in jezelf voor de ander.
Ieder die je op je pad krijgt of zichtbaar wordt via de media.
De ander die misschien zozeer verwond is van binnen dat hij/zij blind om zich heen slaat en daarin de anderen of vele anderen weer verwond.
Maar waarom hem/haar bevestigen in die wond, in die blindheid,
en niet zijn/haar ogen openen door liefde, mededogen en begrip?
Waarom de vicieuze cirkels voortzetten en ze niet doorbreken?
Dan komen er mogelijkheden voor jou en de ander.
Dan kan er een nieuwe energie de wereld in stromen.
Als je diep in jezelf realiseert dat we samen onderweg zijn,
en iedereen die op je pad komt, of binnen je blikveld komt mogelijkheid is tot inzicht, begrip in jezelf, over het leven, je iets aanreikt, iets wil aanraken wat zichtbaar wil worden.
Want pas dan kan het oplossen en verdwijnen.


Kagib