op maar niet meer van de aarde

Niet meer van de aarde maar nog wel op de aarde.
Wat betekent dit?
Nog deelnemen aan alles wat het leven te bieden heeft, en toch is alles anders.
Een andere blik, een ander ervaren, een ander zien.
Een heel helder zien van dat wat is.
Dat wat de enige werkelijkheid is, die binnenin is.
En vanuit dat wat binnenin is, krijgt buiten zijn vervulling.
Een onthecht zijn van alles in de wereld dat kan ketenen, verstrikken.
Een genieten van alles dat is, maar zonder verlangen, zonder verwachting, zonder belangen.
Gewoon het volgen van de innerlijke Stroom, want daar ligt het ankerpunt.
Diep binnenin begint alles, dat wat is.
Dat, wat een innerlijk richtsnoer kan worden, vanuit het Hart, vanuit de Liefde in het hart.
De Liefde die is, die was, en die altijd zijn zal.
De Liefde die niet van deze wereld is.
Vanuit deze Liefde de wereld in gaan, de wereld ont-moeten.
Waarin niets moet, alles mag, de onbevangenheid van het Kind.
Alles en iedereen met deze Liefde omvatten.

Deze Goddelijke Liefde.
De Liefde die zonder hechting, belangen of verlangen is.
De vrije Liefde.
In deze Liefde ben je nog wel op de aarde, maar niet meer van de aarde.
Dan kan deze wereld je niet meer terneer drukken.
Dan kan deze wereld je niet meer ophemelen.
Want je Weet dat de enige Werkelijkheid binnenin jou wakker geworden is.
Dit is nog het enige wat van belang is,
deze Bron in jou zelf.
Van daaruit treed je de wereld tegemoet.
Je doet wat gedaan wil worden.
Je doet wat van binnenuit, in het moment naar buiten stroomt.

Een leven van binnenuit.
Een volgen van binnenuit.
In het Eeuwige moment.
Daar gaan, waar het Hart je naar toe leidt.
Zonder verwachting, zonder verlangen.
Gewoon doen.
De daden ontplooien.
Je doet, zonder dat er iets moet.
Zonder enige prestatiezucht.
Je volgt slechts het innerlijk richtsnoer.
Dat wat een onfeilbaar richtsnoer kan worden.
Waardoor je gedragen zult worden, beschermt bent, geinspireerd wordt door deze Goddelijke Liefde/wijsheid die in ieder is.
Die onfeilbaar is, alles Weet.

Je gaat dan gewoon, daar waar de Stroom heen gaat.
En je laat weer los, en je gaat weer verder.
Je doet gewoon, zonder ophef over wat gedaan wil worden.
En uiteindelijk zal het zo zijn dat jij niet meer spreekt, dat niet jij handelt,
maar dat Het door jou heen kan spreken, kan handelen.
In het Eeuwige moment, als een Vrij instrument.
In onbevangenheid volg je de innerlijke Stem.
Jij bent verdwenen, en het Andere is verschenen.
Je gaat, je doet, je Bent.
Je Bent niets en alles.
Vol en ledig.
Vervuld.
En niets kan meer toevoegen aan dat wat je bent.
Je bent niet meer van de aarde al ben je nog steeds op de aarde.

Kagib
De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-RLDUBDJNFKFL.mp3